TIP: Klik op het profielicoon van een gebruiker om
zijn/haar persoonlijke pagina te openen.
Jessika
27-7-2007
|
25-2-2007 17:59:47
Hey Eva,
Ik herken me wel in jouw verhaal hoor!
Om een voorbeeldje te geven: in het kader van ons 'researchwerk': ben ik samen met mijn mama stiekem een aantal vieringen in de buurt gaan volgen om ideetjes op te doen en ja hoor..bij bijna elke trouwbelofte van TOTAAL VREEMDE mensen moest ik telkens een traantje wegpinken! Met ons boekje valt het wel mee (ik heb het dan ook wel 100000 keer gelezen en ken bijna elke tekst vanbuiten --> hopelijk keurt de priester het goed, is wel spannend) maar met de muziek, jawel heb hier op sommige momenten ook al staan janken ;-)
Tja wat kan je eraan doen? Ik vind mijzelf niet overemotioneel of zo maar ik heb een groot inlevingsvermogen denk ik hihi.
Ik probeer me niet teveel zorgen te maken voor de grote dag, ik zorg er wel voor dat mijn omgeving over de nodige zakdoeken beschikt.
Mijn vriend vindt het enerzijds wel lief maar tegelijk ook grappig, hij zegt dat het bij ons meer op een begrafenis zal lijken...(want ja, ook mijn zus zal het wel ook te pakken hebben). Maar zoals je zegt, ik hoop dat we het inderdaad nog binnen de perken kunnen houden!
Groetjes,
Jessika (27/07/07)
|
|
bieke
18-5-2007
|
25-2-2007 21:39:43
hihi
dat herken ik ook ja.
Ik heb ook al menig traantje weggepinkt tijdens de voorbereidingen.
K zal wel zien hoe t zal lopen. Mijn zuskes zeggen nu ook al dat ze goe veel zakdoeken bij de hand gaan houden. Want wij zijn echt een snotterfamilie!
Ik denk dat het inderdaad ook wel een voordeel is dat je je boekje al kent. Maar ik ben er zeker van dat bv. de huwelijksbelofte moeilijk zal zijn. Daarom heb ik al gezegd dat ik eerst wil, anders kan ik t mijne misschien al niet meer zeggen. En wij gaan die zelf schrijven zonder dat die in t boekje staat. Dus dat maakt het misschien alleen maar erger.
Ach ja,
that's me. En als ik ween, dan is dat alleen maar teken dat het gelukt is om alles persoonlijk te maken hè.
Veel snotterplezier.
Misschien moeten we gewoon vooraf eens een algemeen bleit-bijeenkomst organiseren. Kwestie van onze voorraad tranen al uit te putten. ;-)
groetjes
Bieke
180507
|
|
Lieve
1-9-2006
|
26-2-2007 7:42:25
Hey,
zelf ben ik ook ontzettend emotioneel, in die mate zelfs dat mijn vriend al zenuwachtig wordt als hij op tv iets over trouwen ziet :-)
Bij de voorbereidingen heb ik meer dan eens een zakdoek nodig gehad en het huwelijk van een verre vriendin een maandje voor het onze heb ik het ook niet droog gehouden.
Toen ik op onze dag het stadhuis binnenliep op de tonen van de bruidsmars, was het al lichtjes prijs, maar gelukkig had mijn verloofde een zakdoek bij de hand. Bij het voorlezen van de teksten begon ik weer te snikken, maar allemaal binnen de perken en als ik nu de video zie, viel het best mee.
De mensen hebben er zeker begrip voor, want het is toch een emotionele dag. En tranen met tuiten zijn het bij mij niet geworden, dus hopelijk valt het bij jullie ook wel mee.
Groetjes,
Lieve
|
|
Patricia
|
26-2-2007 8:16:55
Ik ben ook nogal emotioneel.
Toen mijn mams opeens zei (na het passen van de perfecte jurk ;-)) dat zij ze ging betalen, zaten we allebei te snotteren.
Ook ik moet traantjes wegpinken bij allerlei programma's over trouwen, vooral als ze de geloften voorlezen.
Op de trouw van mn beste vriendin, moest ik met mijn vriend voorlezen id kerk... kon het droog houden, mr mn stem trilde ongelooflijk (van de emotie).
Hoop dat ik het dus op mijn dag droog en normaal kan houden, mr vrees ervoor. Als er iemand tips heeft, laat maar horen.
|
|
Véronique
16-6-2007
|
26-2-2007 9:15:25
Hi Eva,
Ik herken het helemaal.
Ik krijg ook continu de krop in de keel.
Toen we vorig jaar op het huwelijk van mijn beste vriendin waren ben ik beginnen huilen toen ik haar zag in haar trouwjurk.
Toen we mijn jurk zijn gaan kiezen en mijn mama en beste vriendin met tranen in de ogen stonden begon ik natuurlijk ook te huilen.
Ik ben ook bang dat ik op het huwelijk heel de tijd ga willen huilen van blijdschap.
We hebben vorig jaar vrij veel huwelijken meegemaakt en ik moet zeggen dat het wel zo is dat je bv tijdens de mis meer mensen in de kerk ziet huilen dan het bruidspaar zelf, maar ik weet wel zeker dat ik toch een traantje ga wegpinken hoor.
Groetjes,
Véro
16/6/2007
|
|
Debra
11-8-2006
|
26-2-2007 9:57:26
Hoi Eva,
Ik ben van nature ook een heel emotioneel iemand, bij films huil ik, als ik iemand anders zie huilen en ik heb er een hechte band mee dan huil ik. Ik dacht ook dat ik de hele dag door ging wenen maar idd, je bent zo bezig met alles op je af te laten komen dat je bij die momenten waar je dacht te wenen, je eigenlijk niet weent bv de beloftes of in het gemeentenhuis waar je het eerste ja-woord geeft. Ik was wel heel emotioneel toen ik met mijn papa naar het altaar ging. Mijn papa is al 12 jaar weduwnaar en heeft sinds mijn mama nog niemand anders gehad. Op dat moment dacht ik heel veel aan mama. Ik heb in de mis een bedankingstekst voorgelezen voor papa en dan is het 'foutgelopen' ik kon mijn tranen niet meer bedwingen! Ik kon de tekst niet meer lezen en vroeg of mijn man het wou doen. Hij zei dat ik er m'n tijd moest voor nemen maar dat ik dat moest doen. Door het gesnotter heen heb ik mijn tekst gelezen, niet altijd even verstaanbaar maar de boodschap kwam over.
Nog een heel emotioneel moment is de laatste dans op het huwelijksfeest en daags nadien als je samen aan de ontbijttafel zit...! Kortom het zal wel allemaal meevallen.
Debra
reeds 199 dagen getrouwd
|
|
Tine
14-7-2007
|
26-2-2007 16:03:25
Helaba, hier nog een bleetkous die t nooit droog houdt in een viering, zit er dus ook een beetje mee voor mn grote dag, en toch...als ik aan vriendinnen vraag (die meestal gezellig mee zitten te snotteren id kerk) die sindsdien getrouwd zijn, hoe ze t in godsnaam deden om heel de dag niet te janken, kreeg ik heel vaak t antwoord dat je er op die dag gewoon heel goed tegen kan, je straalt van geluk, alles is voorbereid en wat er mogelijk nog misloopt op de dag zelf kan je toch niet veranderen, gewoon genieten met volle teugen en niet teveel nadenken, denk dat dat de beste oplossing is voor het tranengeweld!
Ik doe alvast mn best!
Succes! Tine 140707
|
|
Wendy
5-5-2007
|
26-2-2007 17:25:32
Ik bene inderdaad ook een beetje bang dat ik echt tranen met tuiten ga huilen bij het binnengaan in de kerk. Mijn papa is nu exact een jaar geleden overleden. Hij weet nog dat we gingen trouwen en was heel fier dat hij mij mocht wegschenken, maar is dan plots overleden. Ik ga nu met mijn mama binnengaan, maar ik vrees dat we allebei gaan huilen,en dus niet gewoon een traantje wegpinken, maar echt een snotterbui van jewelste. Ach ja, we zien wel, de mensen zullen dat wel snappen zeker. Voor ons zal het sowieso een dag zijn met een triestige ondertoon, hoezeer we er ook naar uitkijken en genieten van alle voorbereidingen.
groetjes,
Wendy
5.5.07
|
|
Thierry
|
|
|
els
7-7-2007
|
27-2-2007 12:32:43
Had dat probleem ook in t begin, maar ondertussen heb ik onze teksen en muziek +/- vanbuiten geleerd, en moet zeggen dat dat wel helpt. Tot nu toe toch. Hoop dat t dag zelf ook meevalt...
|
|
Eva
|
27-2-2007 13:21:15
Bedankt voor de vele reacties! Van sommigen kreeg ik ook weer de tranen in de ogen, niet te doen hé. Tja ik zal het moeten afwachten tot de dag zelf! Ik hoop gewoon dat het binnen de perken blijft! Allemaal nog héél veel plezier met de voorbereidingen gewenst en een prachtig huwelijksfeest, en voor diegenen die al getrouwd zijn: nog een fantastisch leven samen!
Eva
|
|
Marleen
|
28-2-2007 10:38:34
Hallo Eva,
Het feit alleen al dat er zoveel mensen reageren, zegt genoeg... Ikzelf krijg ook zelfs tranen in de ogen bij het lezen van deze berichtjes. Ik vrees ook een beetje voor teveel tranen op onze grote dag. Mijn vader is in 1995 overleden, op zich al lang geleden, maar op zo een dag, komt het gemis weer des te meer opsteken. Mijn moeder zal ook zeker tranen laten, en ik vrees dat dit alles zeer aanstekelijk zal werken. Wij zullen een kaars aansteken voor onze papa tijdens de viering.
Maar, ik spreek nu wel van vrezen. Eigenlijk is het allemaal zo erg niet. Volgens mij moet je je die dag niet speciaal inhouden. Gewoon genieten, met alle emoties vandien is toch prachtig?!
Groetjes
Marleen
6.7.7
|
|
Patricia
17-2-2007
|
28-2-2007 15:54:41
Ik kan maar 1 ding zeggen: nit te veel over nadenken. Ik ben zoals meerdere hier één die snel huilt bij huwelijjken, films, gewoon een lied op de radio, tekst, gedicht,....
2 weken terug ben ik getrouwd en had hier ook veel schrik voor. Iedereen van mijn vriendinnen was er van overtuigd dat ik van begin tot einde zou huilen. Op de dag zelf heb ik enkel gehuild toen mijn man mij kwam ophalen£. En in het gemeentehuis kreeg ik even een beetje tranen in mijn ogen. In de kerk waren de kindjes heel de tijd aan het rond lopen dus heb ik enkel kunnen lachen. Niet te veel over piekeren, de dag zelf loopt het allemaal wel los.
Groetjes
|
|
|
|
Sommigen onder ons nemen deze uitdrukking wel erg letterlijk. Jeroen en Sandra Kippers blijken echte waaghalzen te zijn. Na de ceremonie sprongen ze in het huwelijk vanop een hoogte van 50m.lees verder ...
|