Terug naar overzicht
Hoi Mieke,Bij mij is het een jaar geleden dat mijn papa is gestorven (was 52) en ik herken je gevoel volledig. Wij trouwen al binnen 21 dagen, en ik weet gewoon dat ik niet zonder tranen de kerk zal kunnen binnengaan. Wat wij voorzien hebben om hem te herdenken is:- een kaars laten maken, die bij het begin van de huwelijksviering wordt aangestoken- een bloemstuk dat voor het altaar zal liggen en daarna op het kerkhof- een vermelding in de voorbeden- een vermelding in het dankwoord- na de mis laten we witte ballonnen opHet zal inderdaad een hele emotionele dag worden, maar ik hoop dat het toch ook een dag vol vreugde zal zijn.groetjes,Wendy5.5.07
---
Hey Mieke,Ik begrijp dat dat heel moeilijk is voor je. Krijg al krop in keel als ik het lees.De mensen die wij zullen missen in de kerk zijn onze grootouders en mijn nonkel die verongelukt is. Dat is natuurlijk nog iets minder confronterend dan je papa.Maar toch,... ik wilde het eerst ook zelf voorlezen. Dacht wel dat ik het kon, maar heb toch beslist om het niet te doen. Want toen ik het idee vertelde tegen mijn ouders moest ik al heel hard huilen. Dus ik zou niet te overmoedig zijn en het niet voorlezen.Ik wil je gerust ons tekstje doorgeven hoor. Als je je émail-adres doorgeeft, zal ik het je bezorgen. Ik zet het hier niet graag op het forum omdat ik dat te persoonlijk vind om zomaar open te stellen. Maar ik wil je graag op weg helpen omdat het inderdaad niet gemakkelijk is. geef je émailadres maar door dan.Dikke knuffel alvast voor de moeilijke momenten op je dagBieke180507
Hallo, Ik herken je gevoel volledig... Vorig jaar verloor ik een goede vriendin (visagiste) die altijd zei dat ze mijn trouw ging doen... Ze is vorig jaar begraven net op de dag dat mijn vriend en ik twee jaar samen waren... Op ons trouw zal dit een jaar een half geleden zijn. Mijn vriend zijn vader is enkele jaren terug ook gestorven. We nemen geen suite omdat we zijn moeder niet alleen laten stappen naast iemand anders dan zijn pa, die is trouwens niet vervangbaar hé... Ondanks het leuke feestgebeuren gaat het toch voor ons beide een moeilijk moment zijn ook... Onze dierbaren kunnen niet meevieren, maar ze zijn er wel bij hoor... Van dit laatste ben ik overtuigd! We willen hen gedenken in onze voorbeden, maar de juiste woorden op papier zetten vlot maar niet... Er zijn gewoon geen woorden voor hé... sterkte!Jotje