Terug naar overzicht
De huwelijken waar wij al geweest zijn was het meneer en mevrouw familienaam, vooral voor de oudere koppels, voor ons zeiden ze dan Bart en Tania Degreef (maar ik denk dat ze mijn achternaam niet wisten :), vonden we wel leuk), en voor nog iemand anders was het de naam en partner. Dus alles werd daar wat door mekaar gebruikt. Ik denk dat het leukst naam en voornaam is, en zou zelf niet het die "en partner" gebruiken, omdat ik dat redelijk onpersoonlijk vond toen. Of we er dan meneer en mevrouw voorzetten zou'k niet weten, hangt ook wat af van de gewoonten van de zaal denk ik.Succes nog!Tania
Wij hadden niets met naamafroeping gedaan,we hadden iedereen bij het binnekomen een kaartje gegeven met de naam van een bloem op en dan werd er gewoon afgeroepen van "mensen met de naam "orchidee" mogen nu volgen". En zo ging het ook vrij snel vooruit... Maar een klein tipje.
hallobij ons was dit bv dhr en mevr de smet - janssens, bij iemand die alleen was werd dat dan dhr de smet pieter of mevr (evt juffr)janssens evi. ze hadden ons dit gewoon in de zaal gezegd om het zo te doen.successas
Hallo,Voor de neven en nichten, vrienden enzo gaan we zeker gewoon de voornamen laten afroepen; voor de tantes en nonkels weet ik het nog zo niet, misschien wel dhr en mevr. en dan voornaam en naam... moeten er nog eens over nadenken...
Wij hadden geen naamafroeping en ik kan dat iedereen aanraden!Hoe gingen wij te werk: wij hadden een lijst opgemaakt met de tafelnamen en de namen van de mensen die per tafel zouden plaatsnemen. Die lijst gaven we aan de mensen van de feestzaal samen met kleine kaartjes met daarop de tafelnamen.Aan de ingang van de zaal kregen de mensen die naar het avondfeest kwamen een kaartje en werd hen gezegd dat dat de tafel was waaraan ze zouden zitten die avond.Er was dan de aperitief/receptie voor het avondfeest en dan werd iedereen gevraagd om naar binnen te gaan. In de zaal stonden op de tafels bordjes met de naam erop. Daarbij stond ook nog personeel in de zaal met de lijsten met wie waar zit. Iedereen zocht rustig zijn tafel en ging vrij zitten.Dat ging heel snel, geen rare blikken bij aflezing van de namen, geen fouten bij aflezen van de namen (wat die mensen van de zalen toch vaak doen), een aanrader. Bovendien zag ik dat mensen die mekaar niet kenden, maar tijdens de receptie ontdekten dat ze aan dezelfde tafel zouden zitten al meteen begonnen te babbelen.Caroline