Terug naar overzicht
Toch jammer hé dat sommige mensen zo jaloers kunnen zijn!Praat er eens met hen over en probeer het hen uit te leggen waarom sommige wel en sommige niet op het avondfeest mochten zijn.Ik zit nu ook in zo'n tweestrijd maar dan met vrienden van de jeugdbeweging. SOmmige hoor ik nog bijna wekelijks, anderen zie ik amper twee of drie keer per jaar. en toch weet ik nu al dat ook zij jaloers zullen reageren maar ik kan het mij niet zo echt aantrekken, het is ons dagje en als ze niet komen, dat ze dan maar niet komen.probeer toch wat aan de leuke momenten te denken want het was toch de dag van je leven hé ;-)
Hoi Sofie,Ik kan wel geloven dat dat je herinneringen een beetje 'verpest' hoor. Zou hetzelfde gevoel hebben denk ik.Maar toch is het inderdaad zo dat je voor niemand àlles goed kan doen. Er zal altijd iets aan te merken zijn. En dat is bij iedereen en bij elk feest zo.Als je collega's zo kleinzielig zijn, is dat hun probleem. Dan weet jij ook meteen wat je aan hen hebt.. Ook al is dat een beetje pijnlijk voor jou..Stel je daar over. Het is kinderachtig van hen.Groetjes
Tja, ik heb ook zoiets voor. Maar dan onder 'vrienden'. Ze beginnen nu raar te doen (Jaloezie? Beter weten? Niet kunnen verdragen dat ik EINDELIJK gelukkig ben?...)Initieel stonden ze op de lijst voor het avondfeest. En als ze niet heel snel inbinden, kunnen ze de receptie ook op hun buik schrijven. Ik heb nog liever een tante van mijn meneer als gast (die blij is voor hem) Die ik nog nooit gezien heb, dan een zuur gezicht dat me dwars zit. Als ze er ni zijn hoef ik me ook ni druk te maken. Ik ben niet bereid voor dat soort mensen 150 Euro per paar uit te geven. Ik weet het, die zaken doen pijn. Ze hebben het recht niet je dit aan te doen. Of ze moeten zo arm zijn dat ze hun eigen eten ni meer kunnen betalen :)Kin omhoog meid, doe ik ook.