TIP: Klik op het profielicoon van een gebruiker om
zijn/haar persoonlijke pagina te openen.
Katleen
6-9-2008
|
3-11-2007 12:40:17
Ik weet niet of mijn situatie voor jou relevant is maar mijn verloofde zijn moeder is vorig jaar aan kanker gestorven. Ook al zal het tegen ons huwelijk twee jaar geleden zijn, voor ons is dat nog héél recent.
Wij vermelden haar in ons welkomstwoord (iets in de trent van "we voelen dat ze er vandaag ook bij is en dat ze heel fier zou zijn..."). Bij het onderdeel "bedanking van de ouders" gaan wij een kaars geven en voor haar een kaarsje branden. Bij de voorbeden op het einde wordt er in het algemeen over de overleden vrienden en familieleden gesproken en vermelden wij haar nog eens apart. Ik heb het nog niet heel concreet omdat wij nog aan ons boekje bezig zijn maar het zal zoiets worden.
Misschien zetten we naast haar kaarsje ook een foto van haar.
Hopelijk ben je hier iets mee.
Grts, Katleen
|
|
Melissa
|
3-11-2007 14:44:40
Hey,
Wij trouwen op 12 januari 2008. Nog zo'n twee maand dus maar ook wij zitten nog steeds met angst. Mijn schoonmama is ernstig ziek, de dokters kunnen voor haar niets meer doen zeggen ze. Ze proberen alles nog te rekken met chemo maar hoelang ze nog gaat leven weten we niet. Ikzelf heb er een goed gevoel in dat ze er de dag van onze trouw nog zal bijzijn, ik vind dat ze er nu nog goed uit ziet. Het zou al snel moeten gaan denk ik. Zijzelf twijfelt echter, ook mijn schoonpapa vind dat ze wel hard achteruit gaat. Het is afwachten tot de volgende scan maandag en de uitslag daarvoor donderdag. Dan zullen we meer weten hoe snel het de laatste 2 maand is gegaan.
Het is niet makkelijk, hoe meer je er aan denkt dat alles wel eens zou kunnen heel slecht gaan... Zij sterven vlak voor de trouw, verdriet, alles afzeggen, genodigden afbellen,... des te meer twijfel je of we er goed aan gedaan hebben nu nog te trouwen. Al onze spaarcentjes zitten er in en ik weet niet of fotograaf, feestzaal, auto's, ceremoniemeester, zangeres etc... hier rekening mee gaan houden. Zeker voor mijn vriend is dit heel moeilijk. Hij wil zijn mama er zeker bij op onze trouw maar elke keer ze zegt:"Indien ik er niet meer ben wil ik dat het feest doorgaat". Begin je pas na te denken...
Bij ons is er geen sprake van dat het feest dan doorgaat... je kan het niet echt nog een feest noemen dan.
Doe hetgene waar je je het best bij voelt. Indien je denkt dat het die dag nog te vroeg zou zijn voor familie/vriendin om te vieren, zou ik het misschien overwegen om de trouw toch te verleggen. Al bij al gaat het toch om jullie trouwdag, een dag waar je later toch met een lach op wil terugkijken.
Melissa
|
|
heidi
7-6-2008
|
3-11-2007 15:03:52
hallo,
bij ons zijn dit jaar mijn 3 grootouders en zijn grootvader gestorven. omdat wij hen natuurlijk toch nog willen herdenken op onze trouw volgend jaar, willen we hen herdenken tijdens de voorbeden en als we buiten komen na de mis gaan we nog witte ballonnen oplaten om hen zo te betrekken.
groetjes
heidi
|
|
Johan
|
3-11-2007 18:10:33
ik stel voor om een extra kaarsje te branden op het altaar; U (en degenen aan je het vertelt) weten waarom dat kaarsje er staat en brandt - als teken van haar aanwezigheid. Eventueel in de week voor jullie viering even naar het graf gaan en er rustig over praten en dat hen zult aanwezig weten op die dag! Zo worrdt alles op de dag zelve niet té emotioneel
|
|
Fieke
7-7-2007
|
6-11-2007 13:47:25
Mijn grootvader is plots gestorven op 10 april en wij zijn getrouwd op 7 juli. Hij was heel actief met ons aan het plannen. 's Zondags zijn we nog bij hem geweest om vanalles te bespreken voor de trouw (suitewagens, menu's, uitnodigingen) en daarna zijn we naar zo'n spektakel met paarden geweest (Zingaro of zo) en dinsdagmorgen was hij er al niet meer...
Hij was nog veel te jong (71) en veel te actief om al te sterven, dus zijn overlijden is echt als een bom gevallen. Hij zou absoluut niet gewild hebben dat wij ons huwelijk annuleerden (je kan maar één keer op 7-7-7 trouwen), maar we hebben het er wel heel moeilijk mee gehad.
Ik had me voorgenomen zo weinig mogelijk aan hem te denken die dag, zodat ik zeker geen tranen van verdriet zou laten, enkel van vreugde. We hadden enkel een mooie foto van hem vooraan in de mis gezet, zodat hij die zeker vanop de eerste plaats kon volgen. Mijn zus is daardoor in tranen uitgebarst heeft ze me nadien gezegd.
Ikzelf heb het goed uitgehouden, tot wanneer mijn man me vertelde (tijdens een liedje in de mis) dat hij, samen met mijn 2 schoonbroers (die bij ons thuis waren blijven slapen om samen te vertrekken en mij te komen ophalen bij mijn ouders) eerst gepasseerd was langs het graf van mijn grootvader om hem te gaan zeggen dat hij met mij ging trouwen en dat hij het spijtig vond dat hij er fysiek niet bij kon zijn. Bam, daar waren mijn tranen! Maar eigenlijk ook van geluk, vermits ik het ongelooflijk mooi vond van mijn man (en zeker niet verwacht had) dat die 3 beren van venten eerst naar het kerkhof zouden gaan om een gebedje te schieten vooraleer ze stoer aanbelden bij de bruid...
Groetjes,
Fieke
|
|
Fieke
7-7-2007
|
6-11-2007 13:47:34
Mijn grootvader is plots gestorven op 10 april en wij zijn getrouwd op 7 juli. Hij was heel actief met ons aan het plannen. 's Zondags zijn we nog bij hem geweest om vanalles te bespreken voor de trouw (suitewagens, menu's, uitnodigingen) en daarna zijn we naar zo'n spektakel met paarden geweest (Zingaro of zo) en dinsdagmorgen was hij er al niet meer...
Hij was nog veel te jong (71) en veel te actief om al te sterven, dus zijn overlijden is echt als een bom gevallen. Hij zou absoluut niet gewild hebben dat wij ons huwelijk annuleerden (je kan maar één keer op 7-7-7 trouwen), maar we hebben het er wel heel moeilijk mee gehad.
Ik had me voorgenomen zo weinig mogelijk aan hem te denken die dag, zodat ik zeker geen tranen van verdriet zou laten, enkel van vreugde. We hadden enkel een mooie foto van hem vooraan in de mis gezet, zodat hij die zeker vanop de eerste plaats kon volgen. Mijn zus is daardoor in tranen uitgebarst heeft ze me nadien gezegd.
Ikzelf heb het goed uitgehouden, tot wanneer mijn man me vertelde (tijdens een liedje in de mis) dat hij, samen met mijn 2 schoonbroers (die bij ons thuis waren blijven slapen om samen te vertrekken en mij te komen ophalen bij mijn ouders) eerst gepasseerd was langs het graf van mijn grootvader om hem te gaan zeggen dat hij met mij ging trouwen en dat hij het spijtig vond dat hij er fysiek niet bij kon zijn. Bam, daar waren mijn tranen! Maar eigenlijk ook van geluk, vermits ik het ongelooflijk mooi vond van mijn man (en zeker niet verwacht had) dat die 3 beren van venten eerst naar het kerkhof zouden gaan om een gebedje te schieten vooraleer ze stoer aanbelden bij de bruid...
Groetjes,
Fieke
|
|
Fieke
7-7-2007
|
6-11-2007 13:47:39
Mijn grootvader is plots gestorven op 10 april en wij zijn getrouwd op 7 juli. Hij was heel actief met ons aan het plannen. 's Zondags zijn we nog bij hem geweest om vanalles te bespreken voor de trouw (suitewagens, menu's, uitnodigingen) en daarna zijn we naar zo'n spektakel met paarden geweest (Zingaro of zo) en dinsdagmorgen was hij er al niet meer...
Hij was nog veel te jong (71) en veel te actief om al te sterven, dus zijn overlijden is echt als een bom gevallen. Hij zou absoluut niet gewild hebben dat wij ons huwelijk annuleerden (je kan maar één keer op 7-7-7 trouwen), maar we hebben het er wel heel moeilijk mee gehad.
Ik had me voorgenomen zo weinig mogelijk aan hem te denken die dag, zodat ik zeker geen tranen van verdriet zou laten, enkel van vreugde. We hadden enkel een mooie foto van hem vooraan in de mis gezet, zodat hij die zeker vanop de eerste plaats kon volgen. Mijn zus is daardoor in tranen uitgebarst heeft ze me nadien gezegd.
Ikzelf heb het goed uitgehouden, tot wanneer mijn man me vertelde (tijdens een liedje in de mis) dat hij, samen met mijn 2 schoonbroers (die bij ons thuis waren blijven slapen om samen te vertrekken en mij te komen ophalen bij mijn ouders) eerst gepasseerd was langs het graf van mijn grootvader om hem te gaan zeggen dat hij met mij ging trouwen en dat hij het spijtig vond dat hij er fysiek niet bij kon zijn. Bam, daar waren mijn tranen! Maar eigenlijk ook van geluk, vermits ik het ongelooflijk mooi vond van mijn man (en zeker niet verwacht had) dat die 3 beren van venten eerst naar het kerkhof zouden gaan om een gebedje te schieten vooraleer ze stoer aanbelden bij de bruid...
Groetjes,
Fieke
|
|
Sylvie
|
14-11-2007 15:31:32
Mijn schoonvader is in april gestorven en wij trouwen in september 2008. Tegen dan is dat al wel een tijdje geleden, maar voor ons zal dit net als gisteren zijn. Hij was
nog zo jong en we hebben al zoveel samen meegemaakt dat wij 't er moeilijk meehebben dat hij er niet meer bij zal zijn. Een vader is niet vervangbaar en zou hem ook willen gedenken in de mis, maar 'k ben bang dat dit enorm emotioneel zal zijn.
Groetjes,
Sylvie
|
|
|
|
Sommigen onder ons nemen deze uitdrukking wel erg letterlijk. Jeroen en Sandra Kippers blijken echte waaghalzen te zijn. Na de ceremonie sprongen ze in het huwelijk vanop een hoogte van 50m.lees verder ...
|