TIP: Klik op het profielicoon van een gebruiker om
zijn/haar persoonlijke pagina te openen.
Han
18-7-2009
|
5-8-2008 8:46:04
je moet je zeker niet schuldig voelen en een slecht gevoel overhouden aan je trouw. Je hebt inderdaad geen kans om echt in gesprek te gaan met iedereen, omdat het meestal erg druk is op het feest (volgens wat ik hoor, ons staat het nog te wachten).
Ik denk dat je er beter wat tijd over laat gaan en alles even laat berusten! Een goed gesprek over enkele weken kan veel goedmaken.
Geniet vooral van de mooie herinneringen, Han
|
|
Sofie
19-9-2009
|
5-8-2008 8:49:38
Dag Liesbeth,
Ik het het geluk niet in zo een situatie te zitten, maar desondanks heb ik alle begrip voor je reactie.
Hoop toch dat je het beste van je trouwdag herinnert, want het zijn die momenten die je moet koesteren.
Hoe dan ook, makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk.
Je familie kies je niet zelf, maar je schoonfamlilie wel (zeggen ze) en zo te horen heb je een toffe en liefdevolle schoonfamilie.
Ik wens je een prachtige toekomst toe !
Groetjes
Sofie
19/09/2009
|
|
peggy
8-8-2008
|
5-8-2008 9:08:29
Hey! Tn eerst proficiat met jullie huwelijk en het allerbeste toegewenst!
Het is wel heel jammer dat jouw moeder zo reageert! Ik begrijp hoe je je voelt. Anderzijds is het misschien het perfecte tijdstip om je frustratie op tafel te gooien en om te vragen of zij dat ook wil doen, misschien komt er na al die jaren heel veel emotie los bij beiden die uiteindelijk tot een veel betere toekomst zou kunnen leiden! Ik weet het natuurlijk niet, ik ken jullie niet, maar ik kan me voorstellen dat jouw moeder ook niet direct het leven heeft gehad waarvan ze gedroomd heeft. Ik praat hiermee niet goed hoe ze gedaan heeft op jullie trouw, maar misschien komt er uiteindelijk toch nog iets goeds uit. Ge ziet, ik heb mijn roze bril nog op he, kmoet nog trouwen haha.(nu vrijdag, duim voor goed weer aub!)Ik kan u zeggen dat ik vroeger ook met een aantal ideeën zat over mijn ouders en toen ik die er eens allemaal heb uitgegooid, is het tij volledig gekeerd. Het kan dus! Succes!
|
|
Caroline
12-9-2009
|
5-8-2008 9:20:08
Hallo Liesbeth,
blijkbaar heb je het niet gemakkelijk gehad thuis.
Net nu je één van de gelukkigste dagen van je leven hebt beleeft, zadelt je moeder je met een slecht gevoel op. Ik zou daar niet tegen kunnen.
Is het mogelijk voor jou om met je vader te spreken over de reactie van je moeder? Miscchien heeft hij een ander inzicht in haar reactie. Zou het kunnen dat de reactie voortkomt uit jaloezie? Jij stond die dag in het midden van de belangstelling en misschien kon zij dat moeilijk verkroppen. Probeer het misschien uit te praten zonder dat jij volledig moet toegeven. Ook al is jullie band niet zo sterk, ze blijft je moeder en je zal haar nog dikwijls tegen het lijf lopen.
Relaties en familiekwesties zijn niet evident ...
Tracht je vast te houden aan de mooie herinneringen van je trouwdag en niet aan de reactie van je moeder achteraf.
Ik wens je veel geluk toe!
Caroline
|
|
brendy
13-9-2008
|
5-8-2008 9:26:34
Eerst en vooral een dikke proficiat met jullie trouw!
Ik was onder de indruk van je verhaal en begrijp dat je hiervan ontdaan bent! Ik denk dat dit heel normaal is! Het was jouw dag en die van je man.
Ik kan je geen raad geven,want ik ken jullie natuurlijk niet. Alleen denk ik dat je er best wat tijd over laat gaan, zodat jouw eerste boosheid wat afzwakt en dat je moeder ook eens kan nadenken over haar kinderachtig gedrag.
Jullie komen daar wel uit! Laat je wittebroodsweken niet verpesten, geniet nu eerst van elkaar. Dat is op dit moment het allerbelangrijkste! En dochters met hun mama is vaak een vreemde relatie, maar als puntje bij paaltje komt zien jullie elkaar graag! Dus jullie komen er wel uit, geef het wat tijd dan kan alles een beetje bekoelen!
Heel veel succes!
En nog eens: geniet vooral van elkaar!
x
Bren
13/09/2008
|
|
Hanne
|
5-8-2008 9:54:02
Hoi Liesbeth
Wat je mss kan doen is eens alles, maar dan ook alles, uitschrijven in een brief.
Gewoon een lange lange epistel..
of waarom copieer je wat je ons schreef niet in een mail en je zet het haar gewoon voor haar neus...
ik zou dat doen. harde manier maar wel een hele eerlijke..
en wat je schrijft is ook gevoelig, komt van uit je hart. Je zegt nergens dat je haar niet graag WIL zien of dat je haar als moeder niet nodig hebt. neen integendeel, je schrijft over een gemis. Het is gevat geschreven en het is mss goed dat ze het ook zo eens onder ogen kan krijgen. haar meisje die uiteenzet wat haar al jaren dwarszit - en gewoon de toon van: en-nu-ben-ik-het beu!!
t zal een harde noot zijn om te kraken.
Ikzelf heb dat ook altijd gedaan. Eerlijk zijn - want later, over tientallen jaren, is het te laat natuurlijk.
Na de eerlijkheid doen de gewone 'babbels', hoe oppervlakkig ook, altijd veel beter. Je bent dan samen en kan samen iets doen zonder die wrange gedachten die je nog hebt. want ze zijn eruit gesmeten. hoe traag dat ook doordringt of voor beiden verwerkt wordt.
groetjes
Hanne
|
|
Sylvie
|
5-8-2008 10:30:40
Hey Liesbeth,
Eerst en vooral een dikke proficiat met jullie huwelijk, geniet nu maar ten volle van jullie wittebroodsweken!
Wat je mama betreft, 'k denk niet dat je op een trouw voor iedereen goed kan doen hoor, er zal altijd wel iemand zijn die denkt dat hij of zij té weinig aandacht gekregen heeft, maar tenslotte draait alles rond jou en je man, en niet rond je ma hé. Jullie staan in het middelpunt van de belangstelling.
K zou toch eens goed babbelen tegen je ma hoor, een babbel kan soms wonderen doen, net zoals zij haar mening in een mail gezet heeft, zou 'k hetzelfde doen,maar dan misschien face to face, want dit vindt ik nog altijd beter dan via mail of misschien kan je er ook eens eerst met je vader over praten, en de reactie van je moeder uitleggen.
Denk aan de leuke momenten en aan je prachtige dag en geniet ervan samen met je ventje, want jullie zijn 't belangrijkste.
Groetjes,
Sylvie
27/09/2008
|
|
Inge
27-9-2008
|
5-8-2008 10:56:31
Hallo Liesbeth,
Allereerst proficiat met jullie huwelijk. Je berichtje raakte me, ook al ken ik je niet en zit er vaak veel meer achter de geschreven woorden.
Veel kan ik niet aan de reacties hieronder toevoegen, enkel maar ... laat er niet te veel tijd over gaan, want dat is tijd die je verliest. Probeer het zo snel mogelijk uit te praten. Want als ik dit zo lees, is de raad 'trek het je niet aan' niet zoveel waard. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan en omdat je je gevoelens hier neer zet, wil zeggen dat je het je aan trekt. probeer het zo snel mogelijk uit te praten. Pas dan denk ik zal je ook ten volle van je leven met je man kunnen genieten.
Veel geluk
Inge
|
|
Kim
2-5-2008
|
5-8-2008 14:55:48
Hallo Liesbeth,
ook ik ben geraakt door je berichtje... Er klonk zoiets wanhopig uit dat ik het eens ben met Hanne dat je je moeder gewoon eens de link van deze pagina moet doorsturen zodat ze niet alleen jouw berichtje maar ook onze reacties leest.
Het is werkelijk erg dat jij bijna de oudere moet zijn. Zij is de mama, zij moet zich kunnen wegcijferen (ze kan het wel voor je broer?!) en zij moet gelukkig zijn omdat jij gelukkig bent. Zeker omdat je het blijkbaar wel verdient, al die jaren dat je gewoon gezwegen hebt en alles slikte!!
Hou ons op de hoogte mss want we leven met je mee...
groetjes
Kim
|
|
sarah
17-5-2008
|
6-8-2008 7:15:52
wat erg voor je!
Om eerlijk te zijn... ik heb op de trouw ook bijna niet met mijn mama gepraat of met mijn schoonma..
je hebt het zo druk met tegen iedereen te praten, dat dat er net over schiet.
Mijn schoonma heeft op mijn huwelijk ook zo'n dingen gezegd en gedacht!
Wij hadden gekozen voor een intiem huwelijk en daarna trouwen op bali. Op ons feest was ze tegen mijn ma aan het klagen dat er bijna gaan familie was van hen. (ook niet van mij trouwens)
En wij wilden heel bewust niet op een rijtje de mensen ontvangen, maar in de plaats deden wij een flowerpick. De ceremoniemeester gaf de mensen een bloemstukje en dat moesten ze dan weer aan ons geven. De bedoeling was dat wij ze ophaalden en dus voor iedereen tijd namen.
Enfin, dat was ook niet naar haar goesting, want zij wou in een rijtje gaan staan en in de belangstelling staan als mama van de bruidegom.
Nu moet je weten dat ze me vooraf vlakaf gezegd heeft 'och ja, toen ons x trouwde kocht ik nog van die boekskes enzo.. maar ja, ik heb het al eens meegemaakt dus nu interesseert me dat niet meer'
Toen ik vroeg wat ze wilden eten kreeg ik als reactie 'spek en eieren'
Mijn schoonzusje zei altijd dat onze schoonma zich er niet aan interesseerde, maar dat ze op de trouw wel in the picture wou staan. En ja, ze was dus wat op haar tenen getrapt en heeft een hele dag bijna niks gezegd.
och ja... ik zou het allemaal proberen niet aan te trekken. het zegt meer over je mama dan over jou denk ik!
|
|
Els
26-5-2007
|
6-8-2008 11:39:02
Beste Liesbeth,
Ikzelf ben ondertussen reeds 438 dagen getrouwd en kom heel af en toe hier nog eens piepen. Ik heb iets gelijkaardigs meegemaakt als jou. Ik wil mijn verhaal graag aan je kwijt in de hoop dat het het jouwe een beetje kan verzachten. Maar liefst niet op dit forum, zie je het eventueel zitten om het via mail te doen. Stuur dan even je email door hé (ik zal het forum in het oog houden).
Els
|
|
Liesbeth
17-5-2008
|
6-8-2008 17:43:34
Allemaal heel erg bedankt voor je reactie!
Els: hier vind je mijn emailadres lies.beth20@yahoo.com
Ik kijk uit naar je mail
groetjes
|
|
|
|
Sommigen onder ons nemen deze uitdrukking wel erg letterlijk. Jeroen en Sandra Kippers blijken echte waaghalzen te zijn. Na de ceremonie sprongen ze in het huwelijk vanop een hoogte van 50m.lees verder ...
|