egoistisch?

Heykes Ilse,

Ik begrijp je woede en frustratie MAAR het meeste is denk ik een gevolg van het eerste (dat je schoonvader getrouwd is zonder dat jullie het wisten/uitgenodigd).
Het is inderdaad niet leuk als je schoonzussen wel waren uitgenodigd en jullie niet dat ze niets hebben gezegd.
Mss durfden ze niet. Is een heel moeilijke situatie waar je schoonzussen inzitten/zaten.

Dat je broer en schoonzus nu een kindje verwachten vind ik persoonlijk niet dat je hen dit kwalijk mag nemen. Je moet je zelf eens voorstellen je wilt zwanger worden maar dan is er een trouw. Ok we stellen het uit en dan iets anders. Snap je een kind plan je toch niet zo erg. Als ze zouden zeggen we trouwen op dezelfde dag dat is iets anders.

Het is allemaal tegelijk gekomen en is niet makkelijk te verwerken. Maar probeer het soms vanuit iemand anders zijn situatie te bekijken.

Het eerste snap ik je gevoel voor het tweede is iets anders.

Hou je goed !!!

Groetjes

Nele

Idem hier, wou net ook gaan zeggen. Dat van die zwangerschap is toch van al héél andere orde. Dat er teleurstelling is omtrent dat huwelijk van zijn vader, oké... kan me voorstellen dat ik er ook niet happy omtrent zou zijn.
Maar dat je schoonzus en -broer een kindje verwachten, daar kan je maar beter blij mee zijn voor hun...

wij hadden ook niet verwacht dat we zouden uitgenodigd zijn maar voor mijn partner was het toch een klap in zijn gezicht het blijft tenslotte nog altijd je vader hé!! En ik ben ook blij dat ze een kindje verwachten en nee ze proberen niet een hele tijd want ze hadden zelf gezegd we zullen nog een paar jaar wachten, het was toevallig, dat neem ik hun ook totaal niet kwalijk dat ze een kindje verwachten. Ik weet ook wel dat het niet altijd direct lukt. Maar kzit nu gewoon een beetje met de schrik dat dit kindje net voor ons huwelijk zal geboren worden en dan zal mijn broer en schoonzus niet op het huwelijk aanwezig zijn en zal onze dag ook niet meer zijn wat we er van hadden verwacht maar ja evy en joke ik verwacht ook niet dat je het snapt want je kent ook de helft van de situatie niet ik vroeg mij gewoon af of je mij in de stelling kon vinden dat ik het wat jammer vind dat ons jaar onze dag niet meer van ons zal zijn dat het niet meer zo speciaal lijkt als het was

Hey Ilse,

Awel, ik ga heel eerlijk zijn en ik zou me over beide situaties ook slecht voelen!
Ok jullie gingen je schoonvader niet uitnodigen, maar als je dan te horen krijgt dat hij zijn dochters uitnodigt en zijn zoon niet, kzou me dan toch ook heel slecht voelen hoor.

Het is niet helemaal hetzelfde maar mijn schoonouders gingen met Kerstmis ook iets aankondigen. Zij zijn 10jaar gescheiden geweest en sinds juni terug een koppel. Ik heb echt waar nachten ni geslapen omda'k vreesde dat ook zij gingen trouwen in 2010.
En na alles wat ze ons al aangedaan hebben had me da ni verbaasd ook ni.
Uiteindelijk bleek dat ze gewoon nieuwe trouwringen hadden, dus niks officieels.
En dat sluit beetje aan bij de zwangerschap van je schoonzus. Want zij moeten zich uiteraard niet inhouden voor jullie trouw, maar heel eerlijk, ik zou da ook ni fijn vinden! Want als ze die dag bevalt, of net bevallen is of op bevallen staat, zowiezo zal zij ook veel aandacht krijgen.
Ik ben iemand die nooit graag in de belangstelling heeft gestaan, ik gaf dan ook nooit graag feestjes voor veel mensen voor m'n verjaardag ofzo, maar nu met m'n trouwdag wil ik (samen met m'n vriend natuurlijk;-)) graag eens in de belangstelling staan, en als zou blijken dat iemand uit de naaste familie dan moet bevallen, kzou mij er ook slecht bij voelen!

Helaas kan je er niks aan doen, en kan je alleen maar blij zijn voor hen. Dus kzou zeggen, stort je hart bij mensen die het begrijpen maar probeer het ni te laten merken aan je schoonzus wantzij zal het mss niet begrijpen.

Sterkte nog!

Zoals ik al zei, ik hun het hen vanharte dat ze een kindje krijgen, kvind het gewoon wat jammer dat het net dan zal geboren worden. EN zoals ik ook al zei we hadden totaal niet verwacht dat hij ons zou vragen, maar zou het met jou nix doen als je vader je zomaar negeert, het blijft je vader en we waren het niet van plan maar de kans zat er wel nog in. En je uitspraak verdraagzaamheid vind ik ongepast, je kent mij niet dus kun je me niet beoordelen of ik al dan niet verdraagzaam ben. Je kent trouwens de ganse situatie niet.

Wat je schoonvader betreft: waarom verwacht je of hoop je iets van hem als jullie hem ook niet wilden uitnodigen?

Ik trouw 25juni, mijn broer zijn vriendin is uitgerekend voor 24juni.
Nee, dat vind ik heus niet leuk. Ik ben bang dat zij er niet bij gaan zijn, of dat alles om de baby gaat draaien. Maar ik ben ongelofelijk blij voor hen, en het is nu eenmaal zo... Ik kan alleen maar proberen er zelf niet heel de tijd over bezig te zijn, en familie die er heel de tijd over bezig is er op te wijzen. Wat niet wil zeggen dat ze het er niet eens of zelfs een paar keer over mogen hebben:)
Probeer het eens langs hun kant te bekijken. Verdienen zij niet evenveel blijdschap en vreugde rond hun kindje? T is ook voor hen een belangrijke dag (of periode) en dat gaat best samen met blij zijn voor jullie...
T is jammer, maar het is zo...

Ik vind het nogal vreemd dat je anderen hier om bevestiging of raad vraagt, maar als ze hun mening zeggen dan mag dat niet omdat ze de situatie maar half of niet kennen? Dan kan je er beter eens over praten met mensen uit je directe omgeving die je situatie beter kennen...
Ik denk dat iedereen hier het beste met je voor heeft, hou dat een beetje in je achterhoofd...

Probeer van de voorbereidingen en de dag zelf te genieten, ik ben ervan overtuigd dat als jullie 'ja' tegen elkaar zeggen al de rest even onbelangrijk is...!

Sfeer verpestte, waren niet echt van plan hem uit te nodigen op het huwelijk, zich dubbel verraden voelen, beweren dat een ander trouwt om te tonen 'kijk ik ben eerst', een klap, een ander huwelijk en een zwangerschap...het haalt de magie van ons huwelijk weg...
Ja hoor, we luisteren inderdaad niet; dit ademt gewoon uit dat jij 'super conte,t' bent voor een ander.
Meisje toch, ik hoop dat je snel volwassener mag worden. Als het huwelijk er volgens jou is om te bewijzen dat jullie 100% voor elkaar kiezen, waarom maak je je dan in alles zo druk? Het ziet er toch eerder naar uit dat je jezelf wat aan het wijsmaken bent.

Jullie zijn toch wel wat hard voor haar hoor, ik kan best geloven dat je met dubbele gevoelens zit. Tuurlijk kan je enerzijds héél blij zijn voor hun zwangerschap, maar als 't zo vlak rond je trouw is uitgerekend, .bestaat de kans evengoed dat dat OP de trouwdag is. Dan kan 'n moeder kiezen tussen 'n huwende dochter of zoon die net vader is geworden. Sowieso geen fijne gedachte, ongeacht van wat ze kiest. 't Kan ook de afwezigheid betekenen van haar broer en schoonzus. Denk dat die blijdschap dus idd lichtjes kan overschaduwd worden.
Bij deze hoop ik dus met je mee dat 't beste scenario voor beiden gebeurt!

Wat dat andere betreft, wil ik niet veel over kwijt, familieruzies zijn altijd moeilijke en erg jammere dingen. Ik kan me ook voorstellen dat er misschien bij je aanstaande toch soms wat hoop is, of toch nog gevoel van verraad. 't Is zoals je zegt...'t is en blijft wel zijn vader. Misschien toch maar denken of hij hem dan toch niet uitnodigt. Wraak vergelden met wraak... daar werd nog niemand beter van. Sowieso ook praten met je broer en zijn zussen. Zij hebben eigenlijk niets misdaan, misschien was 't ook de bedoeling dat 't geheim bleef. Zoals iemand al zei, 't is niet omdat jullie contact verbroken hebben, dat zij dat ook doen. Je moet al verdomd koppig zijn en erg véél karakter hebben denk ik om contact te breken met je ouders, of 't goed is??? Dat zijn m'n zaken niet, maar ik kan alleen maar begrijpen dat mensen dat niet willen/kunnen/...
Wellicht was vader niet enige oorzaak van scheiding, vaak zat er dan toch al iets mis in het huwelijk. Anyway... succes!

Amai, het is overduidelijk dat je op dit forum je hart ni mag storten want dan krijg je de volle laag.
Ik denk dat Ilse gewoon wat begrip en bevestiging zocht en geen nood had aan mensen die haar afbreken. Ok ze vroeg om raad maar soms is het beter niets te zeggen dan zo hard te zijn voor iemand.

Ilse, laat dit topic maar links liggen meisje want ik voel me al slecht in jouw plaats!

@kathleen helemaal met je eens,
het is een forum iedereen mag zijn mening geven, maar je kent haar en de situatie niet.
Wees dan toch niet zo hard voor haar.
En die familie kwestie is voor de een gevoelig en voor de ander niet. Ik zie een deel van mijn familie al jaren niet meer, mij boeit dat ook niet. Maar voor een ander kan het wel pijn doen,, hou daar wat rekening mee.


De zwangerschap is natuurlijk mooi nieuws, aan de hand van wat je schrijft ben ik ervan overtuigd dat jij dat ook vind. Ik kan me voorstellen als ze dan net op jou trouwdag bevalt dat jij niet meer in de volle belangstelling staat omdat de mensen dan naar het kindje zullen gaan kijken en dan valt voor jou idd de magie er wat vanaf.
Ik zou het ook niet tof vinden moest ik onze dag delen met die dag nog een zwangerschap van mijn schoonzussen..
en eerlijk gezegd zullen heel wat mensen dat wel een beetje vervelend vinden
Veel mensen zouden er niets van zeggen omdat ze het niet durven,
ik vind dat je lef hebt om hier daar eerlijk over uit te komen, velen houden dat voor zich!

Maar natuurlijk kan je er alleen maar het beste van maken.
Veel plezier iig op je trouwdag en geniet er van!
En ik zou niet luisteren naar al die harde commentaren, ben je toch niks mee.

groetjes!!