TIP: Klik op het profielicoon van een gebruiker om
zijn/haar persoonlijke pagina te openen.
Marlies
9-12-2011
|
4-4-2011 14:43:13
P.S. : wij zijn reeds 4 maan verloofd !
Marlies
|
|
Leen
28-5-2011
|
4-4-2011 14:50:38
Hoi Marlies,
Wat erg om dit te vernemen, maar als het een troost mag zijn... je bent niet de enige!
Ik heb het gevoel dat ik voor mijn schoonvader ook niet goed genoeg ben, oké, we zijn vlug gaan samenwonen (na 6 maanden samen zijn!), en we gaan na 2,5 jaar al trouwen, maar als de liefde goed zit voel je het toch?!
Laat je niet op je kop zitten door andere! Weet dat je verloofde je graag ziet, als jij gelukkig bent met hem, dan is het goed! Schrale troost maar, de schoonouders heb je niet voor het kiezen!
Je kan misschien eens vertellen tegen hun hoe blij jouw ouders zijn, hoevaak ze zeggen dat jullie dit geluk verdienen (zeg het vaak genoeg en ze zullen wel begrijpen dat ze eigenlijk ook blij voor jullie moeten zijn!)
|
|
marjan
16-7-2011
|
4-4-2011 15:04:58
je bent daar zeker niet alleen in hoor! Heb ook zeeeeer laang moeten wachten om in de gratie van de schoonouders te komen. Het allerbelangrijkste daarbij is dat uw vriend/ verloofde als 1 blok achter u staat..dat heeft mijn vriend altijd gedaan en de ouders hebben toen beseft dat ze eigenlijk niet anders konden. Na heeel veel geduld en maanden van geen contact met zijn ouders is er dan uiteindelijk toch een soort van wapenstilstand gekomen en nu hebben we eindelijk een goed contact.
Wat bij ons voor de doorbraak heeft gezorgd is dat ik alleen naar de ouders ben toegestapt en heel direct en open alles heb gezegd dat mij ergerde en gevraagd heb wat zij van mij niet konden accepteren..tot mijn grote verbazing hebben ze dat goed opgenomen en eerlijk hun zeg terug gedaan..Kweet nog steeds niet waar ik toen de moed vandaan haalde maar het heeft wel geloond.:-)
Veel succes!
|
|
renske
12-8-2011
|
4-4-2011 15:07:16
hoi ik ken het helemaal hier van het zelfde ...
|
|
Sara
28-5-2011
|
4-4-2011 17:30:07
Hey,
spijtig genoeg ben je geen alleenstaand geval. En fijn is het allesbehalve.
Als je partner zich er niet goed bij voelt hun uit te nodigen doe je het niet. Het is tenslotte jullie dag waarop jullie gelukkig moeten zijn.
Maar langs andere kant heb je de verplichtigen, zoals hier...
Reeds sinds de start van onze relatie had ik het aan de stok met mn schoonmoeder. Ze verwachtte dat ik heel haar huis kuiste, dagelijks eten maakte, afwaste, strijkte,... Maar langs de andere kant smeet ze wel het eten dat ik maakt e vor mijn neus in de gft bak.
Sinds vorig jaar zijn we dan gaan samenwonen, enerzijds omdat we echt die stap wilde zetten, anderzijds om van mn schoonmoeder vanaf te zijn (afstand is half uur rijden).
Ze maakte me het leven zuur, vertelde overal leugens over ons waardoor we veel famlie van haar kant tegen ons kregen. Nu sinds we alleen wonen, gaat het iets beter. Maar nog steeds moet ze niet van mij hebben. Ik kan niets goed doen, niets, nooit een positief woord over mijn parter, nooit. Ook wij worden dit beu. En tja zijn ouders zijn gescheiden,papa heeft nieuwe partne en die komen beide naar trouw, groot deel van de famile wilde niet komen alszij niet kwam (hare kant dus), dus hebbe we ze uitgenodigd. MAAR!
Ik heb op een leuk :s familiefeestje mijne vieze kant is late zien. Zijn ze diene dag lastig ambetant of make ze ruzie of wa dan ook. Ik stamp ze de kerk/zaal/gemeentehuis,... buiten. Het interesseert me ni meer. Dat stukje nodigen we maar uit omdat het moet, we hebben ze dan ook ver van ons gezet in de zaal:p behalve zijn ma natuurlijk, die moest wel bij ons aan tafel zitten.
Maar zo zie je maar ook wij hebben die miserie en zijn het kotsbeu, maar toch late we onze dag ni verpesten. Proberen ze, trek ik mijn helsebruideface aan en stan ze buiten! Dan kunnen we ons rustig verder amusere
succes alvast!
|
|
Véronique
31-7-2009
|
4-4-2011 18:51:46
Toen wij ons huwelijk aankondigden bij mijn schoonouders, was de eerste reactie: "Trouwen? In dezen tijd? Waarom moet dat nog?? (Wij woonden nl. al 4 jaar samen) Gij weet niet wat dat kost zeker???" Waarop ze in tranen uitbarstte...
Dus nee, geen leuk moment!
Maar, ik kan je zeggen: uiteindelijk is wel alles goed gekomen, hoor! En was ze best wel fier... Dus je ziet, zoals het spreekwoord zegt: 'De soep wordt nooit zo heet gegeten als ze wordt opgediend!'
|
|
ann
2-7-2011
|
4-4-2011 20:17:35
Bij ons ook maar koude ontvangst bij melden trouw bij schoonmoeder(2e huwelijk voor beiden)..ni echt veel gereageerd
schoonvader was ziek op dat moment,maar wel blij.intussen is hij 1.5maand geleden overleden
ik kan niet het ganse verhaal uit de doeken doen,maar wat ze ons heeft gelapt is alles behalve leuk(financiele kwesties)we hebben een stressy periode achter de rug en mogen van geluk spreken dat we ganse familie aan onze zijde hadden en die ons financieel met haar problemen hebben geholpen..zij doet erg koel,is reeds uitgevlogen tegen ons,desondanks alle schuld bij haarzelf ligt.dus je kan wel denken dat sfeer enorm ambetant is..we zien haar bijzonder weinig en best zo voorlopig,heb er geen nood aan op moment.verder zegt ze tegen andere dat ze niks afweet van trouw,maar ze heeft ook nog niks gevraagd,geen woord...dan zwijg ik ook..ze is welkom 2 juli,maar ik hou me gewoon bezig met alle mensen om me heen die erg blij zijn,die het ons gunnen en die al van dag 1 met ons naar deze dag toeleven..haar nemen we er bij...alleszins,mijn dag kan niet stuk..
|
|
shana
15-7-2011
|
5-4-2011 10:26:03
ik zou ze niet uitnodigen, het is jullie trouw, jullie dag en je moet alleen uitnodigen wie je graag ziet en wie jullie het geluk gunt..
|
|
Lieve
1-9-2006
|
5-4-2011 12:33:59
Het grote probleem is: als je ze niet uitnodigt, zal je verloofde sowiezo een klein beetje ongelukkig zijn, want op zijn belangrijkste dag zijn zijn ouders er niet bij... 't Is afwegen, maar ik zou gewoon laten zien dat jullie vergevingsgezind zijn en het verstandigste en ze toch uitnodigen, maar wel je wetten stellen.
Lieve
|
|
Marijke
9-7-2011
|
5-4-2011 16:58:50
Hoi Marlies,
ook hier rare reactie bij het aankondigen hoor...Mijn ouders extreem positief, schoonouders hadden eerder reactie van "oh...is het waar...ah....en wanneer dan wel?" en tegen anderen in de familie "jah, blijkbaar gaan die trouwen". Dat is dus ook niet echt bijzonder positief.
Ik zou ze wel uitnodigen...om spijt te vermijden natuurlijk en wie weet heeft de trouw zelf een positief effect, iets in de aard van "goh, eigenlijk zien die elkaar toch wel heel graag he...moeten we ze geen kans geven" (zoiets)
Sowieso sterkte in de keuze en niet vergeten dat uiteindelijk jullie gevoel de bovenhand moet hebben in de keuze! Wil je ze er niet bij, dan niet uitnodigen!
|
|
Tamara
21-5-2011
|
5-4-2011 20:42:15
Ik ken het gevoel ook, ik dacht dat het wel ging veranderen na de geboorte van onze zoon, maar nee. Ik heb dan besloten dat ik niet meer naar zijn familie mee ga, de kids mogen gaan en hij ook, maar ik laat mij niet meer negeren. Ze zijn allemaal welkom op onze trouw, ik zal ze niet behandelen zoals ze met mij doen, maar nu zijn ze bang hoe ik tegen hun gaan doen op den trouw natuurlijk.
|
|
Kendra
21-5-2011
|
5-4-2011 22:01:07
Hoi Marlies,
Ik ken dat gevoel maar al te goed. Ik ben/ was ook te min voor de schoonouders.
Uiteindelijk hebben we vorige week een gesprek gehad (door mijn ouders die graag zouden hebben dat zij erbij zouden zijn) en is het iet of wat beter.
We wilden hen ook niet echt uitnodigen maar het blijven wel zijn ouders. Uiteindelijk staan we er nu alletwee open voor.
En iedereen verzekert mij dat we van hen toch geen last gaan hebben op de dag zelf omdat iedereen naar ons kijkt.
Als je ze toch uitnodigt, dan kan je jezelf wel nooit verwijten dat je ze niet gevraagd hebt en kunnen zij jou ook niks verwijten.
Ik weet als de beste dat dit allemaal heel vervelend klinkt want ik heb het zelf meegemaakt maar toch, gewoon al voor je vriend en later misschien toch eens een open gesprek proberen hebben?
En als ze lastig doen, smijt je ze buiten, niet van aantrekken dan!
Veel sterkte voor jou en je toekomstige!
Groetjes,
Kendra
|
|
Marlies
9-12-2011
|
7-4-2011 11:41:16
Hoi bruidjes,
Het is misschien niet echt gepast maar ik voel me al stukken beter nu ik weet dat ik niet de enige ben in deze situatie. Ik vrees dat het zoals bij jou zal worden Tamara, dat wij beiden het op de duur zelfs zullen opgeven want het weegt heus niet alleen op mij door.
Vooral die schijnheiligheid steekt me zo tegen. In mijn gezicht doet ze "soms" alsof er niets aan de hand is en op andere momenten laat ze het zéér duidelijk blijken.
Maar ik en mijn aanstaande zijn inderdaad erg gelukkig kijken uit naar ons huwelijk maar leuk is het voor geen van ons beiden. Het zet sowieso een domper op ons huwelijk we kunnen het geen van beiden van ons af zetten als er zo gemeen gedaan wordt tegen ons. En ik ga ze ook naar ons huwelijk laten komen het is voor onze familie dat we in België trouwen. Het is zo belachelijk!
Een gesprek zie ik eerlijk gezegd niet zitten daarvoor zitten er al teveel messen in mijn rug door haar.
Bedankt voor jullie goede raad & verhalen het heeft me toch opnieuw een beetje moed gegeven om voor ONS door te gaan.
Vele groetjes,
Marlies
|
|
|
|
Sommigen onder ons nemen deze uitdrukking wel erg letterlijk. Jeroen en Sandra Kippers blijken echte waaghalzen te zijn. Na de ceremonie sprongen ze in het huwelijk vanop een hoogte van 50m.lees verder ...
|