TIP: Klik op het profielicoon van een gebruiker om
zijn/haar persoonlijke pagina te openen.
Nathalie
23-6-2012
|
5-8-2011 13:17:41
Hey Sarah,
Jullie trouwen een dagje voor ons! Ik ben ten huwelijk gevraagd aan de Engelenbrug (Ponte Sant' Angelo) in Rome (tijdens onze rondreis door Italië). Mijn ventje had deze plaats speciaal uitgekozen omdat we elkaar altijd "engel" noemen. Ik had het totaaaaal niet zien aankomen en ben dan ook in tranen uitgebarsten en kon niet meer ophouden :) Heb ergens tussen mijn tranen door wel "ja" gezegd :)
Vind het wel leuk dat mijn verloofde er echt over nagedacht heeft. Dat maakt het voor mij toch extra romantisch en speciaal.
En jij? (als ik zo nieuwsgierig mag zijn :))
Liefs,
Nathalie
|
|
Dot
13-7-2012
|
5-8-2011 13:42:40
Mijn verloofde is op zijn knie gaan zitten bovenop Sint-Michielsbrug in Gent. We waren op weg naar De Mineral om er te gaan eten als hij ineens zegt 'dit is een mooi plekje', op zijn knie gaat zitten, een ring uit zijn binnenzak haalt en vraagt of ik met hem wil trouwen. Ook bij mij zijn er traantjes aan te pas gekomen. Ik had een vermoeden dat het er zat aan te komen, maar was op dat moment toch wel helemaal verrast. Naar het schijnt stonden er een aantal mensen rond ons te kijken, maar ik was me daar helemaal niet van bewust, ik had alleen oog voor mijn ventje :-). Daarna in het restaurant was ik er nog steeds zo ondersteboven van dat ik bijna geen hap naar binnen kreeg...
|
|
joyce
30-4-2011
|
5-8-2011 13:43:04
Mijn man heeft mij in Griekenland ten huwelijk gevraagd vorig jaar in september (heel romantisch aan de voet van een prachtige rots). Ik had het ook totaal niet zien aankomen (hij deed altijd alsof trouwen voor hem niet hoefde), mijn eerste reactie was dan ook 'onnozel manneke' :-) Daar lacht hij nu nog altijd mee. Ik was zo "van m'n melk" dat het even geduurd heeft voor ik 'ja' heb gezegd (ik had zelfs het doosje van de ring al terug dichtgeklapt :-))
Maar ondertussen al meer dan 3 maanden gelukkig getrouwd, hehe.
groetjes
Joyce
|
|
Sarah
22-6-2012
|
5-8-2011 13:58:50
leuk om te lezen !
bij mij was het zo onverwachts. Hij vertrok naar zijn werk en ik zou naar mijn mams gaan om een moeder /dochter uitje te houden . Dus mijn moeder wist er van :) .
Ze stuurde mij met een smoes naar buiten om eens naar de auto te kijken , wat ik natuurlijk al heel raar vond .
En toen ik buiten kwam stond mijn ventje daar met een grote grijns op zijn gezicht :) ik veschoot ! hij viel op zijn knie :) en vroeg me om zijn vrouwtje te worden .. emotioneel als ik ben kwamen mijn tranen in de volle loop :) en hij stoer als hij anders is pinkte hij ook een traantje weg . het was heel emotioneel ! mischien niet op het meest romantische plaatsje
maar voor mij betekend het heel veel :)
groetjes
|
|
Esther
3-9-2011
|
5-8-2011 14:08:40
Bij mij is het echt erg! Ik ben niet eens ten huwelijk gevraagd  We hebben gewoon samen besloten dat we gingen trouwen, omdat mijn ventje het juiste moment maar niet vond om het te vragen
Groetjes!
|
|
Sharon
20-8-2011
|
5-8-2011 14:18:02
Hij vroeg me in Venetië, maar niet in de stad zelf, op het vaste land waar onze tent stond... Hij liep al heel de dag zenuwachtig rond :), maar het was superdruk in Venetië en hij vond maar geen geschikte plaats en moment. En ik hem maar dwarsbomen, hij wou ons tafeltje aan het water zetten en ik wou gewoon voor de tent eten... En toen net voor we ons gingen douchen zegt hij zo kei zenuwachtig: 'Wacht, ga even zitten, want we moeten is praten.' Ik zo heel dom: 'Hoe praten? Over wa?' En toen ik me neerzette, zet hij een doosje van Wim Meeussen voor mijn neus en hij was kei zenuwachtig, ik begon al te glunderen :)! Hij zei toen: We zijn nu al zo lang samen en het lukt allemaal goed, dus zou jij met mij willen trouwen... En ik zat daar: 'Echt ofwa? Ja, natuurlijk!!!' Ik heb niet geweend, maar ik kreeg 3 dagen de smile ni van mijn gezicht :)! Hij was het ook bij mijn ouders gaan vragen en al, die hadden al kei lang moeten zwijgen. En ik had hem al bijna buitengegooid omdat hij over iets gelogen had en toen was hij dus voor de ring weg...
Ocharme :)! Maar zo lief!
Nadien had hij spijt dat hij het niet in de gondel gevraagd had, maar dan had hij nog 3 dagen zenuwachtig rondgelopen! Hij was duidelijk blij dat hij er vanaf was.
Leuke vraag en leuk om die verhaaltjes te lezen :)!
Doei
|
|
Ine
15-10-2011
|
5-8-2011 14:18:41
Hehe Esther, bij mij is't bijna even erg. Ik wist dat de vraag eraan kwam want we hadden er eerst over gesproken, dus ik was al een tijdje aan het wachten en op een dag stond ik gewoon patatten te koken en ging hij achter mij in de keuken op zijn knie zitten. Letterlijk tussen de soep en de patatten dus!!! Maar ik vond het wel charmant -;)
|
|
Stefanie
28-7-2012
|
5-8-2011 14:21:14
Mijn verloofde heeft mij ten huwelijk gevraagd tijdens een weekendje Gent, in onze b&b.
Terwijl rechtzittend ik tv keek had hij, zonder dat ik er iets van had gemerkt, het doosje achter mijn rug gelegd. Toen ik uiteindelijk honger kreeg en mij wou omdraaien om te vragen wanneer we gingen eten, zag ik het pas liggen. Een beetje verschrokken vroeg ik wat het was, waarop hij natuurlijk gewoon zei: doe maar open. Khad nog even gedacht dat het oorbellen waren (t was dicht bij mijn verjaardag). Toen ik uiteindelijk (met tranen in de ogen) de ring uit het doosje haalde, zei hij: als je hem aandoet zeg je "ja". :) de ring was heeeeel snel aan :) :) achteraf nog gezellig & romantisch uit gaan eten :)
|
|
vicky
10-9-2011
|
5-8-2011 14:44:05
hey,
Ik wist ook dat we gingen trouwen want we hadden de feestzaal al gaan vastleggen. ik herriner het me alsof het gisteren was een mooie dag in september vorig jaar. ventje was hier hard aan het werken met zijn pa aan onze veranda. we zouden 's avonds naar zijn ouders gaan om te vieren dat onze veranda af was. toen we vertrokken richting zijn ouders is het kei hard beginnen regenen en onweren. toen we op de baan van ilusion in lier waren draaide hij ineens af en ik stom kieken alle schat wa doe jij nu ja zei hij zo kunnen we ook naar ons ma en pa rijden. maar achter ilusion is toch een prive sauna waar we al een paar keer zijn geweest. en hij reed die parking op niks vermoedend dat we een sauna'ke gingen doen. toen we binnen kwamen stond de champagne al klaar :) eerst wa gezwommen saunake jacuzzi gedaan. rond 21u kwamen dan de hapjes toe en ineens moest hij keidringend naar de wc nog geen vermoeden ( maar daarvoor was ik eigenlijk al op men hoede van vicky pas op je weet nooit he) toen hij terug kwam van de wc zei hij tegen mij we zijn hier niet alleen voor dieje sauna he maar er is nog een speciale reden en toen haalde hij een klein doosje te voorschijn en ging hij op zen knie zitten. ben beginnen janken als een klein kind. en nu nog als ik er aandenk krijg ik nog tranen in men ogen twas zo mooi en die ring ook mooi 
|
|
Evelien
25-2-2012
|
5-8-2011 14:49:38
Esther, je bent niet alleen hoor
Mijn vriend en ik hebben ook "gewoon" samen besloten om te trouwen. Ik had het liever zo (maar dat is elk zijn mening uiteraard). We zijn lekker romatisch met z'n tweetjes gaan eten om het te vieren.
Het feit dat we gaan trouwen op de moment dat we precies 10 jaar samen zijn maakt het voor mij nog veel specialer.
Ohja, ik heb ook geen verlovingsring of dergelijke. Een trouwring gaat er wel komen! 
|
|
Annelies
1-9-2012
|
5-8-2011 14:56:01
Hier hebben we ook samen besloten om te trouwen en samen de trouwzaal gaan vastleggen. Al heb ik een vermoeden dat mijn vriendje nog iets van plan is en hij mij toch gaat vragen. Maar voorlopig nog geen romantisch verhaal :)
|
|
Vicky
7-7-2012
|
5-8-2011 15:00:03
Ook wij hadden er al over gepraat en ik dacht nog, hoe gaat hij dat klaarspelen om mij nu nog te verrassen omdat ik wist dat het eraan kwam.
Maar toch, na mijn werk stuurde ik hem een sms dat ik nog even ging kijken voor enkele 3kwartbroeken voor op vakantie (mijn ouders zaten in Spanje en wij gingen daar binnen een 3tal weken naartoe).
Hij smste terug 'goed schat, ik heb nog maar heel even werk dus laat me iets weten als je de bus naar huis neemt, dan stop ik met werken en kom ik ook naar huis'.
Dus na rustig de meir te hebben bezocht smste ik hem dat ik eraan kwam.
Hij smste terug dat hij net thuis was want dat al het werk vroeger gedaan was.
Na een lange busrit is het bij ons de gewoonte dat ik een sms stuur als ik bijna aan de halte ben en dan komt hij me te voet halen. Toen ik dat gedaan had kreeg ik weer een sms terug 'schatje, kom aub even alleen naar huis want er is iemand aan het wachten op u'.
Ik al super hard in paniek, dat kan toch niet? Toch niet mijn mama of zo dat er iets verkeerds is gegaan in Spanje, wie zou dat anders kunnen zijn.
Pas toen ik aan de oprit aankwam besefte ik wat er was.
Daar op onze oprit stond met wit zand geschreven "wil je met me trouwen" met allemaal rode en witte rozen rond in een groot hart!!! Met daarachter mijn ventje in kostuum, met een grote en prachtige bos bloemen, een super ring en een het lied van clouseau 'altijd heb ik je lief' op de achtergrond! Zo wenen dat ik gedaan heb!
Het is hem dus toch gelukt!
Dikke kus
|
|
dorien
5-5-2012
|
5-8-2011 15:00:36
Vrijdag 6/5/2011 (vierde dag in Mexico) : gisteren overgetypt uit mijn dagboekje dat ik ginder elke dag bijhield ... dit is de avond =
Toen ik
gisterenavond in slaap was gevallen op bed zonder dat ik het besefte doordat ik
zo moe was na de excursie had Kevin aan de receptie een afspraak gaan maken om
deze avond te gaan eten in een Mexicaans restaurantje. Om +- 20uur begonnen we
ons klaar te maken waarbij hij wel eens aanhaalde dat we ons konden opmaken om
uit te gaan eten … toch altijd wel eens plezant! Ik luisterde naar hem en na
enkele stukken aan te trekken waren we klaar om om 20uur45 te gaan eten… misschien
kunnen we de show nog halen was mijn bedenking, shows beginnen hier ’s avonds
namelijk om half 10.
Toen we er
aan kwamen kregen we een tafeltje in de mooie natuur en van op de kaart bleek
het om een 4 gangenmenu te gaan. Kevin at eerst een salade met typisch vlees
van hier, daarna tortillas en als hoofdmenu tonijn met sinaasappel. Ik at
salade met zalm, daarna een kippensoepje en als hoofdmenu gebakken banaan met
varkensvlees (normaal gezien was dit soepje en het hoofdmenu wel voor hem maar
ik luste het andere niet, waarvoor hartelijk dank! Zie je graag!). Als
nagerecht kozen we beiden voor een brownie met een bolletje hazelnotenijs. Wauw
wat was het lekker! Dat ik de show gemist heb is absoluut niet erg want het was
zo fijn! Als einde kregen we een tequilla. Dorien hoefden dit niet maar Kevin
vond dit typisch voor Mexico en op deze avond kon hij dit toch niet overslaan!
Mensen keken wel even want zo’n gezicht dat hij trok!!! :)
We besloten
naar de kamer te gaan slapen want om 20 voor 6 vertrekken we morgen op uitstap
dus moeten we hiervoor vroeg opstaan. We liepen richting bar toen Kevin
absoluut naar toilet moest! Hij kon geen 5 seconden meer wachten want dan
zouden we in de kamer zijn maar moest meteen. Doordat ik deze dag ook het wat
in mijn buik had stelde ik er geen vragen meer bij maar zei tegen hem dat ik al
verder ging naar de kamer. Dit mocht ik niet, ik moest wachten! Oké… na zijn
toiletgebeuren bleek dat we nog even naar het strand gingen. Kevin houdt van
stilte, uitzichten, sterren kijken,… en dit is mij ook meer beginnen te
interesseren sinds ik met hem samen ben. Toen ik met hem mee liep kreeg ik het
koud (had korte mouwen aan), was een beetje ambetant door het zand in mijn
schoenen en op de ligstoelen waarop hij met mij even wou genieten van het
uitzicht dacht ik toen nog!
We zaten op
de ligstoelen op het witte strand aan de mooie zee, sterren in de lucht en als
je voor je keek zag je het eiland Cozumel… prachtig gevoel!!! Prachtig zicht!!!Hij vroeg
me of ik hem graag zach (dit heeft hij vandaag nog al gedaan, wat hij anders
niet doet of toch zeker minder!), hij zei dat we bijna twee jaar samen zijn,
bijna 1 jaar samen wonen… en hij vroeg mij toen ten huwelijk!!! Doordat ik niet
wist waar ik het had begon ik te wenen, het was sterker dan mezelf! Door het
wenen vroeg hij het nog een paar keer maar mijn antwoord is ja!!! Toen werd het
echt duidelijk dat het tranen van geluk waren. Hij had daarbij ook een pracht
van een juweel bij, zo’n mooie ring!!!
De verlovingsring had hij al een maand voor onze reis gekocht…
ongelooflijk! Niemand weet hier in België over en
dit willen we zo houden tot we terug in België zijn! verassing! Zelfs ik had de
ring niet opgemerkt en had thans alles ingepakt buiten 1 paar schoenen van hem!
Toen we
binnen kwamen in de kamer stond ik te popelen om eindelijk mijn ring met goed
licht te kunnen zien… prachtig moment!!! Dat we beiden als zeer gelukkig stel
daarna gingen slapen moet ik waarschijnlijk niet meer vertellen. Toch lag ik
nog even wakker over wat mij allemaal was overkomen! dit deel is dus letterlijk overgenomen van ons dagboekje van ginder ... als ik dit terug typte en lees dan krijg ik opnieuw kippenvel. ik heb tijdens dat moment geen enkele voorbijganger opgemerkt ... en naar het schijnt zijn er toch heel wat mensen gepasseerd. maarja mijn vriend zij altijd dat we ooit wel eens gingen trouwen als we veel geld hadden :)
|
|
Patricia
2-6-2012
|
5-8-2011 15:08:09
Hey,
Ik ben in Parijs gevraagd geweest. Blijkbaar was mijn en zijn oudste dochter ook al op de hoogte. Hij was de ring gaan kiezen samen met mijn dochter. Verdorie verdorie, zij vertelt me altijd alles ... dat dacht ik toch. Ik had in Parijs ook al gevoeld dat er iets was, hij keek me altijd zoooo verliefd aan, maar vermoedde dat dit gewoon aan de sfeer en omgeving te wijten was. Tja, en daar gaan we ook niet om klagen uiteraard! 's avonds in een piepklein restaurantje, toen ik "eindelijk" even naar toilet was gegaan, moest ik op zijn plaats gaan zitten. Ik snapte er helemaal niets van. De reden was dat hij anders niet naast mij op z'n knie kon (klein restaurantje dus). Daar zat hij dan op zijn knie, mijn hart gonste uit mijn borstkas aan 300km/u en dit heeft zowat de hele nacht aan hetzelfde ritme blijven kloppen.
Hij heeft me toen ook zoveel lieve dingen gezegd, dat ik ze hier niet kan herhalen maar wat ik super vond was dat hij zei dat hij de toestemming gekregen had van 3 personen, onze dochters èn mijn mama. Mijn mama is 5 jaar geleden overleden maar ik mis ze nog elke dag. We waren in de Sacré-Coeur geweest en hij zei me dat op het moment dat we een kaarsje lieten branden voor haar, hij haar de toestemming gevraagd had om met mij te trouwen en hij een goedkeurend knipoogje gekregen had. Op dat moment vloog ik hem in de armen.
Intussen had de ober (met wie hij alles al op voorhand geregeld had!!!) de ring op de tafel gebracht, verwerkt met hartjes is suiker samen met champagne glazen. Daar had ik helemaal niet van gemerkt. Mocht het niet duidelijk zijn, ik was dus wel degelijk overdonderd. Grappig aan het verhaal is, een paar uur later toen we rond"zweefden" in Parijs vroeg hij me ... heb je eigenlijk wel "ja gezegd"? Tussen zijn eigen stress had hij blijkbaar het antwoord niet eens gehoord.
Oooh zo leuk dat we dat nog eens kunnen vertellen hé :-). Ik geniet van elk verhaaltje dat ik hier lees.
|
|
Jili
12-5-2012
|
5-8-2011 15:11:57
Wij weren uitgenodigd op een verrassingsweekendje door mijn vriend zijn ouders.
Maar onderweg naar daar, 'vergat' hij zijn ouders op te pikken en zei hij dus al dat we gewoon nog eens een leuk weekendje met ons 2'tjes gingen doen..
We zijn toen naar Mechelen gegaan, een hele dag rondgelopen, terrasjes gedaan en naar ons hotelletje. Hij had de suite geboekt in het Patershof van Mechelen. Dit is een kerk omgebouwd tot een hotel. Het bed lag vol rozenblaadjes, een flesje champagne, ...
Toen zijn we gezellig iets gaan eten en een wandeling gaan maken in de Rozentuin en daar zijn we op een bankje gaan zitten en ineens ging hij op zijn knie zitten en haalde een ringendoosje boven en vroeg: "Wil jij met mij trouwen?" en ik heb dadelijk geantwoord: "jaaaah natuuuuuuuuuuulijk"... en ik denk dat wij daar toen een half uurtje hebben gezeten verstrengeld in elkaars armen met vele traantjes van geluk.
Normaal was het de bedoeling dat wij in Mechelen dan nog met de luchtballon gingen varen en hij wou me dan vragen, maar s'morgens had hij telefoon gekregen dat er te veel wind was.
En sindsdoen loop ik dus te pronken met mijn verlovingsring en loop ik echt op wolkjes
|
|
Lesley
15-10-2011
|
5-8-2011 15:12:16
Allemaal zo mooi
Hier had ik het langs de ene kant verwacht, maar ook weer niet verwacht.
In het begin zei hij altijd we trouwen ooit wel eens, af en toe kwam het eens ter sprake en soms wel eens een moment dat ik dacht van oh, zou hij het dan gaan vragen (op verlof enz).
Nu had ik voor mijn verjaardag een Bongo-bon liggen die we nog heel dringend moesten op gebruiken.
Een ontbijt met bubbels. Dus wij op een zaterdagmiddag vertrokken nadat we de kindjes hadden afgezet (hebben mobilhome, dus dat was ook heel gemakkelijk) en dan wat gaan winkelen, 's avonds op restaurant. Hij was niet echt spraakzaam en toen zei ik het nog tegen hem van eigenlijk had ik op een vraag gehoopt 
's Morgens dan dat ontbijt met bubbels gehad, hij heel den tijd zenuwachtig, maar toch geen vraag.
We zijn dan met de hond gaan wandelen in het plaatselijk park, op een bankje gaan rusten en toen nam hij mij heel lief vast en zei dan van: zullen we het eens officieel maken, schatje wil je met mij trouwen. Natuurlijk heb ik ja gezegd en kreeg er toch ook wel traantjes van in de ogen, maar niet echt watervallen 
Daarna zijn we dan terug gaan winkelen (het was daar koopweekend) en heeft hij een mooie horloge voor mij gekozen.
Hij vond het zonde om een ring te kopen vermits ik dan toch binnenkort een trouwring ga dragen.
We zijn nog maar sinds maart dit jaar verloofd en gaan 15 oktober trouwen, op die dag zijn we exact 10 jaar samen 
|
|
Nancy
10-9-2011
|
5-8-2011 15:13:05
mijn schatje heeft me in lapland bij -32 graden ten huwelijk gevraagd aan een kampvuur tijdens een scootertocht opzoek naar het noorderlicht.
en nu maar hopen dat we 10 september kunnen trouwen bij + 32 graden hihi
|
|
Ann
21-7-2012
|
5-8-2011 15:19:00
Leuke verhalen allemaal...
Ik ben ten huwelijk gevraagd op de dag dat we 6 jaar samen waren. We waren lekker gaan eten,wat we elk jaar doen als we weer een jaartje langer bij elkaar zijn. En nadien gingen we nog weggaan met vrienden,maar mijn vriend wou toch eerst nog een wandelingetje maken aan het kasteel waar we voorbijreden. En dan wou hij even zitten op een bankje aan de vijver,in het donker... En ineens was daar ook de vraag en de ring. Ik ben beginnen lachen en was super blij want we hadden het er toch al een hele tijd over. De ring kon ik niet goed zien in het donker en dus zijn we maar meteen naar de auto gegaan om mijn ring te bewonderen en hij was echt mooi. Totaal niet verwacht dat mijn vriend die zou kiezen. En na het aanzoek is het nu dus nog 350 dagen aftellen naar de grote dag.
|
|
Evelien
4-6-2011
|
5-8-2011 15:21:22
Mijn ventje had een romantische midweek geboekt in een welnesshotel in Duitsland als verrassing. Na het diner is hij de 2de dag op 1 knie gaan zitten en heeft hij de vraag gesteld. Was geen totale verrassing aangezien we het er al over hadden gehad en de trouwpericelen in de vriendenkring tot een hoogtepunt rijken momenteel.
Prachtige herinnering maar niet half zo mooi als onze W-day!!!
|
|
ilse
7-8-2010
|
|
|
Melissa
30-6-2012
|
5-8-2011 15:30:50
Hoe leuk om dit allemaal te lezen :o)
Ik ben ten huwelijk gevraagd tijdens een strandwandeling in Punta Cana (Dominicaanse Republiek). Ik kwam totaal uit de lucht gevallen aangezien IK altijd degene was die graag wou trouwen. Mijn ventje deed er altijd heel 'koel' over.
Blijkbaar had hij 'het aanzoek' al maanden in zijn hoofd :o) Wat een schatje toch!
|
|
Meg
24-9-2011
|
5-8-2011 15:37:20
in Parijs...
we waren 22 december 10 jaar samen en de week voordien was hij jarig, dus ergens eind november vraag ik zo van moet ik iets regelen voor "onzen jubilee"? want in al die tijd, alle uitstapjes regelen, dat was mijn taak. En mijn lief zegt zo van nee, dat moet niet, ik zal dat wel doen, doet gij dan maar iets voor mijn verjaardag. Afin, dat heb ik dan ook gedaan. en voor de rest was het dan maar afwachten wat mijn lief nog uit zijn mouw ging schudden. Omdat het zo dicht bij Kerstmis was had ik wel op mijn werk al verlof genomen vanaf de 22ste, dat leek me plezanter dan zo tot Kerstavond te moeten werken.
Afin, de 21ste zit ik dus nog wel gewoon op mijn werk, tot ik in de namiddag opeens naar de receptie geroepen werd. Ik was wel verbaasd, want normaal heb ik geen persoonlijk contact met klanten, maar goed, mijn teamleader was mij uit een presentatie komen halen, dus ik was eigenlijk ook wel wat ongerust, zeker omdat zij ook mee ging naar de receptie.
Aan de receptie dook daar opeens een van mijn kameraden op die ook in Brussel werkt en die geeft mij een envelop. Er zat een kaartje in met een aquarel van de Eiffeltoren en mijn lief had er in zijn beste Frans een kort tekstje opgeschreven, ik werd 's avonds na mijn werk op de Thalys naar Parijs verwacht :)
Ik super blij natuurlijk dat mijn lief dat geregeld had! dus 's avonds zie ik mijn lief in 't station, met een valiesje (het trolleyvaliesje van bij mijn ouders thuis) en wij de trein op, 1st class richting Parijs. en dan naar het hotel. Toen ben ik echt wel geschrokken, 't was echt zo sjiek en alles splinternieuw, ze waren pas een week open en daardoor kregen we een gratis kamer upgrade waardoor we in een duplex suite met zicht op de Seine en de Eiffeltoren terecht kwamen, redelijk decadent eigenlijk in vergelijking met wat we gewoon zijn. :)
na veel rondgehuppel in onze suite dan toch maar gaan slapen en de volgende dag , de 22ste dus de stad ingetrokken, heel de dag wat rondgelopen, museum bezocht, 's avonds terug naar het hotel, ik ging douchen en toen ik terug kwam uit de douche, in mijn badjas vroeg mijn lief of een idee had waar we zouden gaan eten, hij had gereserveerd. mja, nu dat ik dat hotel gezien had, durfde ik wel te veronderstellen dat het waarschijnlijk het restaurant op de Eiffeltoren zou zijn. en terwijl we daar voor het grote raam stonden naar de Eiffeltoren te kijken heeft hij gevraagd of ik met hem wilde trouwen. ik was superblij, het leek echt allemaal zo onwerkelijk. nadat ik ja gezegd had, duikelde hij uit de kluis nog een bruine enveloppe op, met daarin een platte doos. Er zat een zelfontworpen ketting in. wow! afin die dan maar snel aangedaan en eens in de valies gekeken welke kleren hij voor mij meegebracht had om aan te doen voor het diner (ik was toch juist over het restaurant in de Eiffeltoren) en dan zijn we fijn gaan uit eten. Tegen dat we terug waren op onze kamer stond er zelfs een fles champagne en een kaart met felicitaties van het hotel in onze suite...
absoluut een aanzoek om nooit te vergeten.. Mijn lief heeft duidelijk zijn best gedaan om het lange wachten te compenseren, want ik wou al trouwen sinds we afgestudeerd waren, wat toch al meer dan vier jaar geleden was. Achteraf is mij ook duidelijk geworden, dat hij terwijl ik naar mijn werk was die 21ste december hij niet alleen naar mijn ouders thuis gereden was om het trolleyvaliesje te halen, maar ook om mijn ouders toestemming te vragen om met mij te mogen trouwen, je kan je wel inbeelden dat mijn ma en pa danig verrast waren :)
|
|
Silke
6-10-2012
|
5-8-2011 15:46:56
Ik herinner mij dit moment nog zo helder en toch zijn er stukken waarvan ik amper nog weet hoe het was...
Wij waren een weekendje met een bevriend koppel naar Parijs gegaan.
De maanden ervoor praatte hij geregeld eens over trouwen. Hij wist dat ik dit wel wilde, maar ik had er nog niet aan gedacht om "nu al" te trouwen gezien we nog niet zo lang samenwoonden. Ik wist dat het ooit wel ging komen, maar had het zeker zo snel na het samenwonen nog niet verwacht.
De dagen voor Parijs kwam hij mij geregeld "vreemde vragen" stellen zoals: Zou jij graag op de Eifeltoren gaan? Wat vind je van... dingen waarvan ik dacht: hmmm! Waarom vraagt ie dat nu zo specifiek? Hij zei ook dingen als: het is toch niet omdat we met vrienden weg zijn, dat het geen superromantisch verlengd weekend kan zijn, het is Parijs,... :-)
Uiteindelijk sleurde hij elke dag dat we in Parijs waren, de prachtige ring mee, in de hoop een leuk moment uit te kiezen.
Eifeltoren was superdruk, Disneyland niet de locatie om te vragen, ... Hij wachtte echt het moment af! (Kreeg ik uiteraard achteraf maar te horen)
Ondertussen had hij onze vrienden al ingelicht dat hij een ring mee had en het goeie moment afwachtte.
De zaterdagavond gingen we uit eten! Bij het klaarmaken in de kamer vertelde ik hem nog dat mijn collega's op het werk zeiden: je zal verloofd terug keren, maar dat ik daar telkens op zei: neen, denk het niet, is te vroeg, en Niels zal daar nog niet aan denken en er zijn vrienden mee,.. Nietsvermoedend gingen we verder. Eens vertrokken was Niels zijn trui op de kamer vergeten: hij ging er nog snel om en keerde terug zonder pull! (Achteraf bleek dat hij nog snel om de ring was gegaan.) Ik stelde er mij geen vragen bij wetende dat mijn Niels een vergeetkopje is!
Het was een supergezellige, warme avond. We besloten nog een wandeling te maken in Parijs centrum. Uiteindelijk kwamen we uit bij Arc de triomphe /champs elysée. Daar besloten we de metro richting hotel te nemen (die gelegen was op La Defense). Uiteindelijk veel moeilijkheden met de metro, ticketjes werkten niet,... dus zijn we blijven stappen langs de grote baan, genietend van Parijs, ondertussen stoppen om wijntje te drinken en dit allemaal met linksachter ons de verlichte Arc de Triomphe en rechts voor ons de verlichte Grande Arche die staat op La Defense. Leuke wandeling.. tot Niels plots besloot metroticketjes te kopen voor ons alle 4 richting eindbestemming La Defense! Ik vond dat weer normaal en gewoon spontaan en lief van hem dat hij dit wilde betalen, maar achteraf bleek dat hij dit deed omdat hij nog perse La Grande Arche op wilde en dacht dat ik anders geen zin meer ging hebben na 2u te wandelen!
Uiteindelijk stappen we uit de metro en wilde Niels perse nog eens het zicht gaan bewonderen in het donker van de verlichte stad vanop La Grande Arche! Mijn vriendin zei nog: pfffff... moet dat echt, al die trappen nog eens op... Niets vermoedend! Gelukkig had haar vriend het wel door wat Niels van plan was en gingen we richting de trappen! Toen ik enthousiast foto's aan het nemen was van het verlichte Parijs, met het zicht op verlichte Arc de Triomphe ... had Niels de vrienden even weggestuurd. (In de verte stonden ze alles te bekijken! De curieuzeneuzen!) Ik had dit allemaal niet door en draaide mij om verder te wandelen tot Niels plots zei: " Ik wil je al heel het weekend iets vragen, maar ik heb het gepaste moment nog niet gevonden." Nog steeds niets vermoedende draai ik mij richting Niels om te kijken wat hij wel precies wilde vragen, ik wist niet waaraan ik mij moest verwachten! En ja lieve mensen.... Niels zat ondertussen om zijn knie met ring in de hand en zei: Silke, wil je met mij trouwen?
Ik weet nog goed dat mijn eerste reactie was: Maar liefje, meen je dat nu? is't echt? En toen zat ik plots ook op mijn knieën naast hem, huilend van geluk!! Hem omhelzend, helemaal glunderd met een prachtige ring! Helemaal mijn ding!! Prachtige keuze!!
Ook al zaten we in het grote Parijs, heel even zaten wij in onze luchtbel! Ik heb zelfs niet gelet op de mensen rondom ons! Maar mijn vriend zei dat er wel degelijk mensen stonden te kijken! :-)
Eens "wat bekomen", snel naar onze vrienden gelopen en verder van het moment genoten!! Nog steeds niet goed kunnen geloven dat we effectief zouden trouwen!! Zaaaaaaaaaaaaaaaaalig!!
tGrappige was dat mijn vriend echt heel nerveus was toen hij het vroeg! Terwijl hij maar al te goed wist dat ik ja zou zeggen!! Ik vond het een heel leuk moment waar ik nog steeds met kriebels in de buik aan terug denk, maar ik denk dat ik dat altijd zou doen, ook al had hij het mij gevraagd toen we gewoon samen in de zetel zaten! :-)
|
|
Chantal
16-6-2012
|
5-8-2011 16:08:25
Hoi
Mijn ventje heeft mij ten huwelijk gevraagd op 21 januari...een avond die ik nooit meer zal vergeten :D! We woonden juist 2 maandjes in ons nieuwe huis dat we zelf gebouwd hadden. Ik was klaar met werken dus belde hem op dat ik naar huis ging vertrekken. Hij was (zogezegd) nog aan het laden op zijn werk en vroeg of ik nog langs de winkel kon passeren want we hadden geen drinken meer in huis. Ik zeg: doen we dat dan niet samen straks, want dat weegt zo zwaar en dan krijg ik die kar niet meer vooruit (dat lukt me ook echt niet meer, dus had echt geen zin om alleen naar de winkel te gaan)... Hij slechtgezind en grommelde wat aan de telefoon...ik ook al wat slechtgezinder omdat hij grommelde :D.
Kwam ik thuis, en hij kwam iets later thuis en ging in bad (hij's loodgieter, dus zat helemaal onder het stof), dus ik kroop nog even rustig voor de tv (even ontspannen na een werkdagje)...tot na een tijdje hij roept: schatje, kun jij even naar boven komen? Ik roep: waaaaaaroooooooom? Hij: kom nu gewoon even, ge moet mijn kleren uitzoeken!....ik sta op en dacht: zucht, waarom kunnen mannen zelf hun kleren niet combineren?
Kom ik boven, niemand te zien! Niet in onze slaapkamer, niet in de badkamer, ... . Dus ik roep: euh ja, waar zitte gij...en liep al half de zoldertrap op (hij gaat graag kijken naar zijn condensatieketel...(mannen en hun beroep toch :D)...en met de eerste stappen op de trap te zetten, hoor ik achter mij vanuit de gastenslaapkamer een trillend stemmetje...
Dus ik draai mij om, loop terug naar de gastenslaapkamer en doe de deur open....HIHIHI...krijg er nog kriebels van...
Hij zat op één knie en had overal kaarsjes gezet....ik kom dichterbij en hij kijkt mij met tranen in zijn ogen aan en zegt: Schatje, we zijn nu 7 jaar samen en hebben samen ons prachtige huisje gebouwd...ik wil de rest van mijn leven met jou delen, dus wil je met mij trouwen?
Ik begin KEI hard te wenen, te snikken en te snotteren en ik kon alleen maar 'oh my god' zeggen (dat heb ik echt wel 100x gezegd denk ik :D) en dan heb ik heb super hard vast geknuffeld en gekust en 100 x ja gezegd!
Ik ben er echt weken niet goed van geweest (in de positieve zin) en kon niet stoppen met staren naar mijn mooie ring!
Ik moest dus eigenlijk naar de winkel gegaan zijn, zodat hij op zijn gemak alle kaarsjes kon klaarzetten, maar ik had zijn plannetje dus gedwarsboomd! Maar toch, had er helemaal niets van gemerkt dat hij dat boven allemaal aan het bekokstoven was! 't is toch echt zo'n schatje hè!
Hihi ...kvind het echt leuk om al jullie verhalen te lezen!
Lieve groetjes
Chantal
|
|
Jana
5-5-2012
|
5-8-2011 16:50:50
hey,
Ik had tege Tom gezegd, ik trouw nooit met niemand! En toch op onze verjaardag waren we gewoon gaan eten, fondue a volonte! Maar hij had die middag al liggen zagen om eens naar lillo te gaan, maar vond het veeel te koud, het was november dus ik zei " neje zot". :) hij deed daar eigenlijk wat lastig over! hij was ook de hele dag zenuwachtig en kreeg et op mijn heupen en heb de hele dag gevraagd wa zijn probleem was. Nu na het eten, echt ons superdik gegeten wou hij nog eens gaan poolen het was zooo lang geleje maar omdat we dat op onze eerste date ook hadden gedaan wou hij het terug doen! dus daar naartoe, e kwartier gepoold te hebben wou ik hem knuffelen en ik mocht niet! dus ik was echt in paniek, zo de hele dag nerveus, mocht hem ni knuffelen of niets! echt frustrerend.
Bij het buitengaan zijn er grote stenen trappen om naar de parking te kunnen, daar is hij op zijn knie gaan zitten, (ikke trapje hoger want ben e kleintje) en toen kwam de vraag! ik zag de ring, hij deed die om en ik zei JAAAA! en toen vroeg ik waar het doosje was maar hij had et ni bij! kwas echt compleet in de war! maar vond het wel leuk maar niet de hele dag!
|
|
Sarah
18-5-2012
|
5-8-2011 17:12:22
Mijn lief zei altijd voor de grap dat hij me ging vragen op de dag dat we 1 jaar samen zouden zijn, 8 augustus dus. Maar dan lachte ik dat weg, we woonden net samen, het was misschien nog wat te vroeg, 'wat zouden de mensen denken'. Maar ik wist eigenlijk al sinds de eerste week dat Pieter dé man is :) heb dit nog nooit meegemaakt!
Dus op 8 juli (een maand voor we 1 jaar samen zouden zijn) lag ik nietsvermoedend te slapen (ik had verlof en hij niet). En Pieter blééf maar liggen, uit luiheid dacht ik, die zou meteen wel opstaan en wat later beginnen werken. Dan ging plots de bel en sprong hij uit bed om even later naar boven te komen met een grote ontbijtmand met champagne. Ik begreep er niks van.. 'We zijn 11 maand samen, dus verrassing!'. Klonk aannemelijk, want op 8 juni had ik bloemen gekregen om onze 10 maand samen te vieren. Hij had zelfs een dagje verlof gepakt. Soit, ik had niks door, gezellig gegeten, in de namiddag naar Ikea en ik vond al dat 'm wel veel aandacht schonk aan die 11 maand samen zijn. 's Avonds wou ik aan het eten beginnen, maar dan wou 'm eerst per sé nog vlug een terraske doen 'want het was zo'n leuk weer'. Op het terras dan gehoord dat we ergens zouden eten, want hij had gereserveerd en toen dacht ik heel efkes van 'tzal toch nie waar zijn, die gaat mij ten huwelijk vragen!!'. Maar ik dacht er ook meteen bij van, shh, geniet nu es zonder direct te hopen dat 'm dé vraag gaat stellen, en dan heb ik het eigenlijk gewoon uit mijn systeem gezet :) Want de vraag kwam ook niet tijdens het eten, ook niet tijdens de wandeling naar huis... Maar toen we 's avonds in bed kropen, lag er een mooi wit versierd doosje op mijn hoofdkussen. Ik dacht nog heel even dat het gewoon een kadootje was, tot ik 'Nico Taeymans' zag staan :) 'Schattieee, wil je met me tr...' Ik ben op hem gesprongen en heb echt twee keer ja geroepen :) en dan ben ik gestopt met denken... Ik kon niks meer, ik wist niks meer, ik zat naar het doosje te kijken maar wist echt niet meer hoe je zo'n ding nu weer openkreeg! Pieter heeft het dan maar open gedaan met trillende vingers. Prachtige ring en dan ben ik echt keihard beginnen huilen, want het was écht, de allerliefste/grappigste/knapste man ooit wou trouwen... met mij!! :) Ik ben de hele nacht wakker geweest en heb af en toe het nachtlampje aangestoken om nog eens te checken of die ring rond mijn vinger wel echt was! Iets wat Pieter zo schattig vond, dat hij het nu aan iedereen vertelt ;)
|
|
|
francis
6-7-2012
|
5-8-2011 17:59:17
Hey
we hebben er eerst een paar keer over gehad, en als grap vroeg hij me dat.
nu komt 20-6-10 heeft hij me in de woonkamer ( met zijn knienen op de bank) met gevraagd, echt dacht ik dat het weer zo een grap was. zie toen ja en liep weg. tot ik bij de gang en me beseften dat het echt was, ik dus snel treug en ja hoor hij zat er nog toen steleden ik de vraag meen je het nu echt, waarop hij ja anders zou ik je niet vragen he ja de rest kunnen jullie wel raden.
mijn vaders wist er van,. hij heeft toen we bij me ouders op bezoek waren om mijn hand gevraagd ik wist hier echt niks van, tot dat ik het wilden gaan vertellen aan me ouders.
francis
|
|
ellen
14-4-2012
|
5-8-2011 19:23:06
Hey,
Pepijn en ik waren voor ons 7jaar samen van 22 februari naar "poperingen" ( in een prachtig kasteeltje: ogyia)... omdat het op 22 februari was het midden in de week en waren we volledig alleen in het kasteel... Met 7 gangen diné... alles erop en eraan. Ik had al enkele keren gezegt aaaaaaaaaau hier was dat nu toch tof geweest als je me hier ten huiwelijk zou gevraagd hebben... maar wat ik niet wist, was dat wij mijn schatje bloednerveus al een hele dag met de ring in zijn zak liep......
In ons grote bubbelbad op de kamer met cava bubbels is hij op zijn knieën gegaan in het bad... ik wist niet wat mij gebeurde....
groetjes Ellen
|
|
|
|
Lotte
23-6-2012
|
5-8-2011 22:00:32
hey iedereen,
mijn vriend heeft mij ten huwelijk gevraagd op 14 mei.
Jullie moeten weten onze relatie gestart is in oktober 2001. Ik was 15, hij 17 (tjah wat doe je er aan als je de ware tegenkomt).
Hij wist dat ik graag wou trouwen en ooit heeft hij gezegd: "Zoetje, in 2009 gaan we trouwen..." Dus in 2008 begon ik stilletjes te hopen dat hij mij zou vragen, misschien op mijn verjaardag, misschien op oudejaar... Niets
Het jaar 2009 begon, de maanden gingen voorbij... niets
Ik kon het mij niet laten om hem daar regelmatig op te wijzen ," zoetje, weet je nog wat je beloofd hebt?? 2009 is al bijna voorbij he... "Geen reactie.
In 2009 zijn we gaan samenwonen (woehoe toch een stap vooruit in onze relatie ) En ik bleef hopen, maar de vraag kwam niet 
Ik was er echt van overtuigd dat ik een verlovingsring zou krijgen voor mijn 25e verjaardag. In plaats daarvan kreeg ik... een strijkijzer!! WAAAAAAAAHHHH
Dan ben ik echt ontploft.Hij snapte het niet, want het was wel een duur strijkijzer he! 
(Daar zat ik echt op te wachten)
Ik werd echt wanhopig! (en mijn ouders ook, want ik liep er constant over te zagen)
In 2011 hebben we onze bouwgrond gekocht en vanaf dan had ik de hoop op een huwelijk op gegeven. Dus ben ik maar de bouw van ons huis beginnen plannen.
En dan werd het 14 mei. Op deze datum vierden mijn grootouders hun 50 jaar huwelijk.
Het was een leuke feest, veel gelachen en gedronken.
En ineens staat mijn vriend bij de DJ.
Ikke: "Zoetje, wat staat gij hier te doen? "
Vriend: "Niets, gewoon eens aan het meevolgen."
Ik ga terug aan tafel zitten. Dan zie ik mijn vriend op het podium staan, met een micro in zijn handen...
Oh Oh, dit kan niet waar zijn...
Mijn vriend begint zijn speech: "Dames en heren, Roza en Jean hebben mij gevraagd om hier vanavond een speech te geven, maar ik zou graag eerst iemand naar voor roepen. Zoetje, kunt ge eens komen...."
Mijn hart ging als een razende te keer. Ik loop de zaal door, het podium op, en ik zie heel de zaal (meer dan 50 man) naar mij kijken. Ik wou gewoon achter de gordijnen kruipen.
En hij ging op zijn knie zitten.
Ik moet eerlijk zijn: ik heb niets, maar dan ook niets gehoord wat hij gezegd heeft. Ik ben beginnen huilen (janken is een beter woord). Uiteindelijk hoorde ik hem vragen: "zoetje, wil je met me trouwen?"
Ik kon niets zeggen, alleen maar knikken. Ik had niet eens door dat hij met een pracht van een ring aan mijn voeten zat. De DJ duwde dan de micro onder mijn neus: "wat is uw antwoord": "Jaaaa" (met een trillende stem) Ik heb het 2 keer moeten doen, want niet iedereen had het gehoord
En dan wordt alles duidelijk:
daarom liep mijn moeder de hele avond met haar handtas aan haar arm (daar zat de ring in)
daarom zag mijn vriend zo wit aan tafel (zenuwen)
daarom was mijn zus constant bezig over mijn ring; "ja zus, die is volledig scheef getrokken. Het wordt tijd voor een nieuwe ze..."
Het grappige is dat mijn vriend en mijn schoonbroer aan het begin van de avond grapjes aan het maken waren aan de micro. En dan heb ik geroepen: "Zoet, zit stil! Ge moogt alleen nog onnozelheden verkopen aan de micro op onze trouw. Maar aangezien wij nooit zullen trouwen, kunt ge dat op uw buik schrijven!" Wist ik veel
Al in januari had mijn vriend mijn hand gevraagd aan mijn vader. De hele familie was op de hoogte van zijn plannen, en ze hebben allemaal goed kunnen zwijgen
Mijn moeder haar reactie was: "ahja, het wordt tijd he. Ge moet er toch iets mee doen."
Ze werden gewoon horendol van mijn gezaag. Ik geef het toe, ik ben mee verantwoordelijk voor de "ontbossing" Ik denk dat het regenwoud er bijna door was
Na zolang wachten, kan ik eindelijk ons huwelijk beginnen plannen. En dan zeggen ze dat vrouwen geen geduld hebben... poehhh...
Ik betrap mezelf er regelmatig op dat ik naar mijn ring zit te kijken, gewoon omdat ik hem zoooooooo prachtig vind.
|
|
Lotte
23-6-2012
|
5-8-2011 22:01:46
En het leuke is: heel zijn huwelijksaanzoek is op foto vastgelegd
|
|
dorien
5-5-2012
|
5-8-2011 22:13:02
ja van vrouwelijke intuïtie klopt wel iets denk ik... toen ik mij aan het klaarmaken was zat ik al een hele tijd in de douche zonder dat ik van iets wist en had het gevoel dat het op de kamer ging gebeuren maarja toen we gingen eten dacht ik aan niets meer. volgens mij had hij ook geen ring bij want ik had echt alles ingepakt buiten dan 1 paar schoenen van hem!!!... zelfs dat hij geld ging halen voor wijn bij een all-in hotel, bij het restaurant vond ik normaal.
blijkbaar zijn de mannen toch wel allemaal twijfelaars en oh zo zenuwachtig!!! dien van mij wou het bij het eten vragen maar daar zat iets te veel volk zei hij achteraf :) mja op het strand tijdens mijn wenen zou er wel 30 man gepasseerd zijn :) waarvan ik dus niets weet! maar hij de volle aandacht kreeg ...
|
|
Brenda
10-9-2011
|
5-8-2011 22:52:31
wij gingen absoluut nooit trouwen, hij is al eens getrouwd geweest en het hoefde voor hem niet nog eens.
voor mij was het ook allesbehalve een must.
30/10 vorig jaar zaten we in een limo op weg naar mijn verjaardagsetentje en toen gaf hij me een doosje met een ring erin. Ik had niet eens door dat hij daar iets mee bedoelde haha, ik dacht dat het gewoon mijn verj cado was !
Gelukkig was er er nog envelopje bij met een briefje in waarop stond : liefje, wil je met me trouwen ?
Bleek hij al maanden na te denken over een aanzoek, had hij diverse soorten papier gekocht en stiften om het allemaal perfect te maken. Het kaartje en envelopje ga ik op onze trouwdag ingekaderd aan hem afgeven !
|
|
Joeri
28-7-2012
|
6-8-2011 15:29:39
Aangezien wij 2 jongens zijn was het bij ons niet echt evident wie er wie ging vragen daarom hadden we al vroeg beslist dat we elkaar zouden vragen.
Ik was de eerste die het gevraagd heeft, op onze reis naar zakynthos.
Ik had alles geregeld en de ring gaan halen de dag voor we vertrokken.
Ik had hem voor alle veiligheid in mijn handbagage gestoken, we komen in de luchthaven aan en na controle word ik door de security apart genomen omdat ze "een mes" zagen zitten.
De security was zo vriendelijk om alles een voor een uit de rugzak te halen, plots haalt hij de ring uit de rugzak en vraagt aan mij wat dat is?
Ik zei tegen hem wat denk je nu dat dat is??? De verlovingsring voor mijn vriend!!!
Ik had gehoopt dat mijn vriend het niet gezien of gehoord zou hebben maar eens we in zakynthos waren zei hij dat hij het superlief vond van me.
Ik heb dan nog een paar dagen gewacht om het te vragen, toen we na een avondwandeling langs het strand terug kwamen ben ik op mijn knieën gaan zitten en heb het hem gevraagd.
Hij heeft natuurlijk ja gezegd en achteraf gezien is het nog wel een appart verhaal om te vertellen. :-)
Hoe hij mij gevraagd heeft moet hij hier zelf maar eens vertellen :-)
groetjes
|
|
Wendy
9-7-2011
|
6-8-2011 17:27:35
Hier is dat ook niet echt gevraagd. We hadden een druk jaar op trouwfeest vlak gehad en waren aan t bespreken hoe wij dat ooit zouden doen. En dan zeiden we: "Soit, dan zullen we dat maar ies doen zeker?" en dat was 't zo ongeveer.
Hij heeft mij wel nog eens moeten vragen van mezelf (en dat was dan raprap in de zetel) voordat we het tegen onze ouders gingen zeggen. Dan was er tenminste een vraag gesteld. We zijn samen om een ring gegaan; maar die draag ik nu niet meer omdat mijn trouwring nu aan die vinger blinkt!
|
|
heidi
|
6-8-2011 19:19:15
mijn huwelijksaanzoek had mijn (man) toen vriend tot in de puntjes geregeld...
ik zei hem al een tijdje dat hij niets onverwachts doet, dat de ideeën steeds van mijn kant moesten komen, maar op een zondag moest ik van hem tijdig uit mijn bed want hij had een picknick geregeld, het zag er al wat bewolkt uit en ik had er echter niet veel zin in, maar we zijn dan toch vertrokken, toen kwamen we aan aan de ijzertoren, niet echt een gezellig picknickplekje, maar toen we ons dekentje wouden uitrollen werden we aangemaand om van het gras te gaan dit omdat er eerst nog een helicopter moest landen, toen deze lande werd ik aangespoord in te stappen, geheel onverwacht... (het dekentje uitrollen was het teken dat wij het koppel waren dat mee moesten met de helicopter)... toen zijn we een vlucht gaan maken boven de kust, eens aan de pier zagen we mensen zwaaien met een spandoek, dit was mijn beste vriendin en haar vriend, op het spandoek stond dus geschreven "Heidi, wil je met me trouwen", natuurlijk huilde ik en toen deed hij zijn mand open, daar zat de tiara in dat ik zo graag wou, eens geland stond er een mooie wagen gereed en werden we naar de jachthaven gebracht, daar wachte een heerlijk maal op ons en een geheel persoonlijk tafeltje met bloemen, balonnen en een persoonlijk menu... alles wat supper in orde, een zeer geslaagde en onvergetelijke dag... ondertussen zijn we al iets meer dan 2 jaar getrouwd
|
|
Grace
28-4-2012
|
7-8-2011 10:53:07
Hey
Ik heb mijn verloofde in Parijs leren kennen en we hebben voor het eerst gezoend aan de voet van de Sacre Coeur, aan Montmartre.
Bij het huwelijksaanzoek hadden hij en ik een dagje vrij. We vroegen ons af wat we gingen doen want het was heerlijk weer en hij wilde eens naar de Leeuw van Waterloo (ik geef geschiedenis). Anyway, er was belachelijk veel file en hij werd al zenuwachtig. En opeens zegt hij: 'Kijk, de leeuw van Waterloo!' Ik knikte even en we rijden door, ik dacht dat we nog even moesten omrijden om daar daadwerkelijk te geraken. We rijden een twintigtal minuten door en aanvankelijk had ik niets door want ik lees altijd in de auto. Na een goed halfuur vraag ik toch een beetje onzeker: ' Zijn we daar nu nie al gepasseerd?' Ziyad begint te glunderen en zegt: 'Ik ontvoer je naar Parijs, ik heb een hotel geboekt.' Het was echt een heel chic hotel en dan op zaterdag, aan de voet van de sacre coeur, in Montmartre heeft hij mij ten huwelijk gevraagd. Heel erg leuk!
Grace
|
|
Giovanni
|
7-8-2011 16:22:23
Mijn ventje heeft mij ten huwelijk gevraagd in disneyland, in het doornroosje kasteel! Super mooi en lief met onze kindjes erbij!
|
|
Sandra
7-9-2012
|
12-8-2011 14:20:54
Voor mijn liefje en ik 'liefjes' zijn geworden, wou hij nooit trouwen. Blijkbaar is zijn idee over trouwen toch wel serieus veranderd sinds we samen zijn en sinds begin dit jaar is hij het aanzoek beginnen plannen.
Vorige maand (tijdens onze vakantie in Spanje) waren we op 11-07 net 15 maand samen en gingen we samen uit eten. Ik vond het vreemd, gezien mijn beste vriendin en haar vriend er ook waren die eerste week. Iedereen ging er licht over en mijn vriendin vond het normaal dat wij op die dag alleen gingen eten...
Tijdens het eten zei men liefje dat hij nog een verrassing had op het strand...Ik had wel een vermoeden, maar durfde het precies niet echt geloven...Tijdens het eten hebben mijn vriendin en haar vriend ook de 'setting' klaar gezet: tafel, 2 stoelen, champagne, 2 glazen, de ring uiteraard en kaarsjes in de vorm van een hartje in het zand geplaatst.
Na het eten dus naar het strand gewandeld (het begon net te schemeren en de maan stond er al)ogen dicht...ogen open...aaaaaaaaaaaaaaaaaaah :-) toch een ring!! (was zo ongeveer het eerste wat ik kon uitbrengen).
En toen vroeg hij: Wil je voor altijd men liefje zijn? Natuurlijk was het antwoord 'ja' - veel tranen, veel emotie en vooral hilariteit achteraf toen bleek dat mijn beste vriendin (en ook mijn getuige) en haar vriend een 20-tal meter verstopt zaten achter 2 vuilbakken...
Romantisch, emotioneel en vooral - ik had nooit verwacht dat hij het zo tot in de puntjes zou geregeld hebben...fantastisch!
groetjes
|
|
Marieke
18-5-2013
|
7-2-2012 10:09:23
Ik ben ten huwelijk gevraagd op de plaats waar hij me ooit vroeg of ik zijn vriendinnetje wou zijn. Helemaal onverwachts, met een hoop kaarsen, een zenuwachtig lief, champagne, heel veel lieve woorden,...
Gewoon perfect.
En daarna uren zitten janken van geluk :)
Verloofd zijn is heerlijk.
|
|
Marieke
18-5-2013
|
7-2-2012 10:11:29
Ohja. En niet onbelangrijk.
De ring waar ik al eeuwen van droomde van Van Bignoot in Gent.
Topjuweliers :)
|
|
|
|
Sommigen onder ons nemen deze uitdrukking wel erg letterlijk. Jeroen en Sandra Kippers blijken echte waaghalzen te zijn. Na de ceremonie sprongen ze in het huwelijk vanop een hoogte van 50m.lees verder ...
|