Hoi iedereen,
Al 25 dagen gelukkig getrouwd :) We lopen zo verliefd rond. Ik heb gewacht met het verslagje tot ik de foto’s van de fotograaf had. Wij hadden een huwelijksweekendje, dus verwacht je maar aan een zéér lang verslag. Wil je dit niet lezen: link naar foto's staat onderaan. Het was gewoon heerlijk!
De dag vooraf komt de familie toe en trekt in de B&B die we afgehuurd hebben. Wij checken ook in, zij het in twee verschillende kamers. Met de familie gaan we pizza eten, en onze beide gezinnen leren elkaar weer wat beter kennen. Dan neem ik afscheid van mijn ventje tot het moment dat hij mij zal komen ophalen, en splitsen mannen en vrouwen op. We hebben dus allebei nog een rustige vrijgezellenavond. Een aanrader!
Als ik wakker word in de B&B, om 8u, hoor ik de bruidskindjes al lachen en spelen in de kamer boven mij. Meteen een glimlach op mijn mond. Daarna ontbijt met mama en schoonmama, in de stralende zon, een smsje van mijn schatje die braaf in zijn kamer gebleven is met ‘een fijne huwelijksdag mijn lieverd. Stuur mij als ik mag komen ontbijten, want ik heb honger’. Vlug ga ik naar huis om nog wat ballonnen op te hangen en de kapper en visagiste op te wachten. Om 11u komen ze toe, net als alle andere vrouwen van de familie. Iedereen moet worden gekapt, geschminkt, gevoed met broodjes, iedereen heeft dorst, de kindjes vinden de make up super. Drukte van jewelste.
Om 13u30 gaat de bel. Mijn ventje die mij komt ophalen. En ik ben nog niet klaar! Ik zit nog in de kappersstoel. De kapper was net klaar, ik schiet in mijn jurk, juwelen aan, en hup naar beneden. Hij ziet mij net iets eerder dan ik hem zie, omdat ik dus van de trap kom gesneld, maar ik zie zijn blik nog net als hij mij voor het eerst ziet. Onvergetelijk!
We hebben een fotosessie in de stad. Daarna is het weer tijd om terug te gaan, en iedereen op te pikken om naar het stadhuis te gaan voor de ceremonie. Koen gaat met de mannen naar het stadhuis vanuit de B&B, ik met de vrouwen vanuit ons huis. De vrouwen zijn natuurlijk nog niet allemaal klaar, met als resultaat dat iedereen ons staat op te wachten aan het stadhuis, en dat wij dus een mooie entree maken.
De ceremonie is persoonlijk, ontroerend en grappig. Omdat Koen nooit op de knie is gegaan bij het huwelijksaanzoek, vind de trouwambtenaar dat hij zijn huwelijksaanzoek nog eens mag overdoen óp de knie. Fantastisch mooi moment om hem daar te zien zitten in zijn mooie kostuum. Traantjes bij mij (eigenlijk bijna de hele ceremonie). Ik heb geen zakdoek bij de hand, en dat is eigenlijk niet slim. En dan is er het ja-woord, het ondertekenen, en zijn we écht man en vrouw.
Tijdens de receptie ontvangen we de cadeaus en kunnen we voor het eerst met alle genodigden een praatje maken. En we hebben de geruststelling dat dit onze enige genodigden zijn, dus als we te snel van het ene naar het andere groepje moeten, dan weten we dat we later nog alle tijd hebben om bij te praten. Er is een live pianist tijdens de receptie, en dat maakt het wel af. We delen aan iedereen ‘wie is wie’ boekjes uit, omdat er vele groepjes zijn die elkaar niet kennen, en zo kunnen ze iedereen plaatsen, en nieuwe mensen leren kennen. Het is een groot succes. Nadat ze eerst zichzelf hebben opgezocht, gaan ze echt op basis van de info in de boekjes met allerlei mensen praten. Leuk om te zien dat al mijn vele werk zoveel enthousiaste reacties oplevert.
Daarna wandelen we naar het restaurant. Heerlijk eten. We hadden gekozen voor een 5 gangenmenu, waarbij telkens de keuze was tussen een vegetarisch gerecht en een ander vlees/vis gerecht. We hebben iedereen aangemoedigd om voor de vegetarische keuze te gaan, en er waren er toch wel vele die het gedurfd hebben:) Ik eet af en toe wel nog vis, en heel af en toe nog eens vlees, en ben dus geen echte vegetariër, maar Koen wel, dus is het leuk voor hem, dat hij eens niet diegene is die anders eet dan de anderen. We zitten aan elke tafel eens bij en hebben we tijd van ons leven: lekker eten, onze beste vrienden om mee te praten, en geen opgelegd dansen.
We sluiten de restaurantavond af om 24u. Iedereen weet dat we geen dansfeest hebben, maar we verrassen iedereen wel met een openingsdans (om ons huwelijk te openen): Parce que c’est toi van Axelle Red. Daarna ga ik naar huis om gewone kleren aan te doen, en duiken we nog eens het nachtleven in met iedereen die mee wil.
De volgende ochtend ontbijten we met de familie en enkele vrienden, en shoppen we nog even met andere vrienden. En daarna is het echt tijd om afscheid van iedereen te nemen.
Foto's: http://www.facebook.com/media/set/?set=a.10151195752329...
Hopelijk lukt dit!